STUBRU 8
Soms zijn er dagen dat ik mijzelf opsluit om via een innerlijke bezinning een stap terug te zetten binnen mezelf.
Ik denk altijd maar aan het verleden. Over lang geleden, toen ik nog jong was. Er leefde in die onzalige tijd in mij een hevig verlangen om gekoesterd te worden en aan allerlei geurige borsten aan te liggen en, al was het maar een keer gedurende dit vervloekte bestaan, eens complexloos en op een seksuele, wulpse manier mijn balzak te ledigen in het gezelschap van iemand anders zodat ik er eens geweldig veel deugd van had. Dat moest toch eens enorm tof zijn, zo overwoog ik.
Als politiek verslaggever van Studio Brussel is het mijn plicht en mijn taak de socio-economische berichtgeving op de voet te volgen, iets wat ik vroeger niet deed. Vroeger zat ik liever naar in het Duits gedubde cowboyfilms op ZDF te kijken en in de gazet las ik alleen maar de uitslagen van vierde provinciale minigolf omdat ik zelf een verwoed minigolfer ben in die categorie.
De parlementaire vergadering telde donderdag slechts drie aanwezigen: premier Verhofstadt, Stefaan De Clerck van de CVP en ikzelf, politiek verslaggever van omroep Studio Brussel. Ik zat op de perstribune, als bevoorrecht toeschouwer van een incidentrijke vergadering.
Deze samenleving gaat ten onder aan een teveel aan democratie. Dat komt omdat de arme mensen te veel geld hebben. Daardoor kunnen ze zich allerlei wereldlijke goederen aanschaffen die ze volstrekt niet nodig hebben en die schadelijk zijn voor milieu, zoals auto’s waarmee ze naar de disco rijden en in het beste geval een niet dodelijk ongeval veroorzaken en daardoor in de bak belanden vanwege onverantwoord rijgedrag.
Als politiek verslaggever van omroep Studio Brussel is het ook mijn taak en mijn plicht de lokale politiek in de hoofdstad van Vlaanderen, Gent dus, op de voet te volgen.
De persconferentie van eerste minister Verhofstadt stond deze week in het teken van een round-up van de belangrijkste politieke en economische gebeurtenissen van het voorbije jaar.
Ik kwam eerste minister Verhofstadt tegen in taverne De Wansmakelijke Grap. Hij zat er een koppel ferme varkenskoteletten met gebakken aardappelen en schorseneren in de witte saus naar binnen te spelen met daarbij een paar tripels van Westmalle.
Het is bijna onvoorstelbaar maar elke dag luisteren er ’s morgens om acht uur twee miljoen mensen naar het politieke duidingsprogramma Voor De Dag. Echt waar. Dat is dagelijks twee keer de kijkdichtheid van FC De Kampioenen en zevenhonderdveertig keer de luisterdichtheid van Studio Brussel. Maar goed, Studio Brussel is dan ook een elitaire zender die er scherp op toeziet dat de programma’s zodanig vermoeiend en ingewikkeld en grensverleggend zijn dat niemand van het gewone gespuis dat bijvoorbeeld voor de CVP stemt het ooit in zijn hoofd zou halen die zender op te zetten.
Jongens, luister eens hier. Ik ga mij nergens mee bemoeien maar als we nu eens gewoon de crisis afschaften. Schaf de crisis af, zeg ik u. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn. Ze hebben toch ook de slavernij en de stoomlocomotief afgeschaft.