SMAAD AAN DE POLITIE
Mijn kameraad Rocky is op reis naar een ver land en nu zit ik hier te schilderen. Ik ben van puur miserie een boek beginnen lezen, zo een hoop papier met allemaal woorden, woorden en nog eens woorden erin.
Voor hij vertrok had Rocky nog een avontuur meegemaakt. Hij vertelde mij dat hij een document diende te gaan afhalen bij de politie in de Belfortstraat. Want de mensen denken: de politie dient om gangsters te arresteren en betogingen uiteen te kloppen. Maar die agenten zitten vooral op hun bureau altijd maar formulieren te tikken om de advocaten werk te geven.
Rocky moest zich een beetje haasten en was met zijn brommer een straat met een verboden richting ingereden. Ik wilde mij er eerst van af maken met te schrijven dat hij een sansuniek was ingereden, maar daar ben ik persoonlijk tegen. Ik wil in alle omstandigheden correct Nederlands schrijven. Waarom ik dat precies wil doen, dat is mij ook niet duidelijk. Misschien doe ik het om mij af te zetten tegen de nieuwe taal die nu ontstaan is door het moderne mediaverkeer met mobiele telefoons en computers. Ik kan er geen touw aan vastknopen, aan die nieuwe taal. Ik stond vorige week nog op de Lokerse Feesten en naast het podium aldaar hing er een groot scherm en daarop verschenen allerlei berichten die de mensen via hun mobiele telefoonapparaten er heen konden sturen. Het optreden van de cold waveband Bauhaus was bezig. Die wilde ik speciaal zien, uit nostalgie naar vroeger want dat was een groep die in de jaren tachtig enorm up-to-date was, maar dat was helaas allang voorbij. Ik kon eerlijk gezegd mijn ogen niet van dat scherm houden zodat het optreden zelf enigszins aan mij voorbij ging. Er verschenen allerlei boodschappen in een geheime taal die ik niet machtig ben. Afkortingen vooral en pictogrammen ook, met punten en komma’s en streepjes en haakjes. Er stonden boodschappen zoals: lvjou knorrie, nkn vnncht? yrplc or mine?:):-D:D:-p:p;-);)!!!!!
Inderdaad geen touw aan vast te knopen voor een vergrijsde zieligaard zoals ik. Vandaar dat ik gewoon Nederlands blijf schrijven om er op persoonlijk vlak de mensen toe aan te sporen het oude alfabet vooralsnog in ere te houden in functie van mensen die de nieuwe taal niet machtig zijn.
Rocky was dus een verboden straat ingereden. Hij kwam aan bij het politiekantoor en daar kwamen net twee zwaantjes aangereden. Dat ene zwaantje sprak tot Rocky: ‘Moest gij misschien bij ons, in onze bureau zijn?’
En Rocky zei: ‘Ja, ik moest hier even zijn.’
‘Dat treft, wij hadden u ook juist nodig,’ zei dat andere zwaantje, ‘wij hebben u daarjuist door een sansuniek zien rijden. Gelieve mee te komen naar ons bureau om de papieren in te vullen en uw boete te ontvangen.’
Rocky dacht diep na, met het zweet op zijn voorhoofd.
‘Dat is het juist,’ zo sprak hij, ‘ik was door die sansuniek gereden omdat ik mij moest haasten maar op het moment dat ik deze wandaad stelde begon direct mijn geweten te knagen. Ik probeer als een modelburger door het leven te gaan. Ik ben christelijk opgevoed en ik bezit een diep besef van zonde. Daarom ben ik onmiddellijk naar dit politiekantoor gereden om mij te gaan aangeven. Want met deze schuld kan ik niet leven. En ik moet bekennen dat ik ook naar hier gekomen ben in de hoop door mijn spontane bekentenis van een zonde die anders in het verborgene was gebleven, mocht u niet zo opmerkzaam zijn geweest, strafvermindering te krijgen.’
Toen zeiden die politieagenten dat hij met iemand anders zijn voeten moest gaan spelen en hij kreeg er nog een boete bovenop wegens smaad aan de politie. ‘Bel maar uw advocaat, manneken,’ hadden nog ze nog gezegd.
Nu vraag ik mij eerlijk gezegd af of dat ooit in het werkelijke leven al een keer gebeurd zou zijn. Dat er bijvoorbeeld iemand te snel had gereden op de snelweg zonder dat dit feit werd opgemerkt door de bevoegde politie-instanties en dat die mens daar spijt van had gekregen en zich spontaan was gaan aangeven. Het kan niet anders of iemand moet ooit wel een keer zo zot en zo eerlijk zijn geweest.
LUC DE VOS
Comments are closed.