RITA EN ZITA
De meeste vrouwen die ik ken zijn allemaal achterdochtige teven die overal complotten en intriges bespeuren. Vrouwen hebben het talent om domweg gelukkig te zijn maar ook om dat geluk voor zichzelf onmogelijk te maken.
Mijn maat Rocky en ik zaten op café ons met onze eigen zaken te bemoeien en stilzwijgend onze trappist te zuipen. Ik vroeg Rocky of er nog nieuwe berichten waren. ‘Neen,’ zo sprak hij, ‘er zijn geen nieuwe berichten.’ Sinds ik op de elektronische postbedeling ben aangesloten sta ik ‘s morgens altijd vroeg op om te kijken of er geen post is op de computer. Om dan meestal tot mijn smart vast te moeten stellen dat er geen nieuwe berichten zijn. Dat staat daar onderaan op het scherm, alsof de machine zelf er enigszins leedvermaak in schept mij dit ene bericht te sturen, namelijk dat er geen nieuwe berichten zijn. Dat komt natuurlijk omdat ik zelf nooit berichten rondstuur. Ik zelf heb geen mobiel telefoontoestel. Rocky wel. Hij sprak: ‘ik zal eens iemand een bericht sturen. Maar wie?’
Ik zei: ‘stuur er eens een naar uw lief, naar Rockita, zij zal blij zijn. Zeg dat u van haar houdt en dat gij haar mist. U kunt dat nooit te veel zeggen tegen uw lief, Rocky.’
‘Een fantastisch idee, dat ik daar niet eerder aan gedacht had.’ Rocky nam zijn toestel en dacht diep na. Toen sprak hij: ‘Neen, laat maar zo, ze weet dat ik van haar hou en dat ik haar mis, ik ga daar nu geen tijd en energie en dure telefoons aan spenderen.’
Op dat moment kwamen Rita en Zita binnen, twee intelligente meisjes die wij persoonlijk kennen. Rocky zei: ‘ik zal een keer een goede grap uithalen: ik zeg tegen Rita en Zita dat ik iets heel belangrijks te melden heb en dan zeg ik dat het uiteindelijk toch niet zo belangrijk is en dat ze het helemaal niet hoeven te weten.’
Rita en Zita kwamen bij ons aan de toog zitten met hun lekkere billen in een minirok en hun boezems bol en fier vooruit gestoken. Rocky sprak: ‘zeg, moet gijlie nu wat weten, jongens, gij gaat niet geloven, Vos heeft het mij hier zo pas verteld, kijk het is het volgende… Of neen, laat maar, het is toch niet zo belangrijk, nu ik er over nadenk. En hoe is het verder nog in het leven?’
Nu hadden we de poppen aan het dansen. Hadden we dat maar op voorhand geweten. Rita en Zita werden bijna zot: ‘zeg het maar, zeg het, toe zeg het, het is wel belangrijk, wij willen het weten.’ In het begin was het nog grappig, maar na tien minuten zagen werd de sfeer eerder grimmig. Rita en Zita begonnen dreigementen te uiten: ‘gij wilt het niet zeggen omdat het iets over ons is dat we niet mogen weten, zeker. Als het zo zit dan zijt gijlie nog niet jarig onnozelaars, vertel ons nu wat gij weet.’ Ik zei: ‘ik kan het nu wel vertellen, beste Rita en Zita, het was gewoon een grap van Rocky, die wilde u eens goed op uw paard zetten door te melden dat hij iets belangrijks te vertellen had en het dan niet te vertellen en u aldus nieuwsgierig te maken. Maar dat was dus niet waar, wij hebben echt niets te melden, er zijn, hoe zal ik het uitdrukken, geen nieuwe berichten.’
Nu was hun woede pas echt gewekt: ‘Dat zegt ge maar om ons koest te doen houden. We weten zeer goed dat gij ons een verschrikkelijk geheim aan het verbergen zijt. Maar goed, wees gerust, wij zullen de waarheid achterhalen, kost wat kost. Zijt maar zeker dat wij het hier niet bij gaan laten. Gijlie moogt zeker represailles verwachten.’
Rocky kreeg van Zita een klets op zijn kaak. Ik kon nog net op tijd wegduiken. Toen gingen Rita en Zita er van door, vervuld van woede om een geheim dat niet bestond. Dat is immers zo met geheimen. Hoe meer u de mensen vertelt dat er geen geheim en geen complot bestaat, hoe minder de mensen u gaan geloven. Want zij denken dat u door het ontkennen van het bestaan van het geheim, het geheim wenst te beschermen. In zijn meesterwerk, De Slinger van Foucault, beschrijft Umberto Eco een dergelijke situatie. Er bestaat ergens op de wereld een geheime formule die in de oudheid al was uitgevonden en waarmee men aardbevingen tot stand kan brengen. Wie die formule weet te bemachtigen kan meester worden van de gehele aarde. Het bestaan van deze formule is echter een mythe. Toch zijn er al eeuwen mensen naar op zoek, zodanig zelfs dat de geschiedenis van de mensheid er door wordt bepaald: onder andere Napoleon en Hitler waren er naar op zoek. Hoe meer ontkend wordt dat die formule bestaat, hoe heftiger de zoektocht wordt naar die formule. Deze zoektocht is een metafoor voor het pad waarop wellicht elk individu zich begeeft: wij zijn allen op zoek naar iets dat niet bestaat.
LUC DE VOS
Comments are closed.