Tempus fugit
TIME FLIES, WHEN YOU ARE HAVING FUN
De tijd vliegt wanneer u lol hebt.
Ik heb recht van spreken. Wat het voortschrijden van de tijd betreft. En weet u waarom? Omdat mijn zuster verpleegster was, in de thuisverpleging zat zij. Sommige mensen zullen haar zeker kennen, zij is immers zeer populair. Local hero, Nicole. Net als ik eigenlijk. Rond het Gentse is zij bekend omdat zij voor de CVP in de provincieraad zit. Maar in 1968 was mijn zuster dus verpleegster bij het wit-gele kruis, en naar aanleiding van dit gegeven hadden wij een telefoontoestel. Nicole diende op elk uur van de dag bereikbaar te zijn. Aan de rand van Gent karde zij rond in haar deux-chevauxtje. Kind aan huis bij honderden hulpbehoevende mensen, ouderen van dagen vooral. Ook haar vrolijke karakter was er niet vreemd aan dat zij om die redenen in 1976 met een monsterscore werd verkozen in de gemeenteraad van Evergem.
Het thema tijd kan niet langer meer op goedkeuring van de denkers rekenen, het is een uitgewoond thema, de tijd is vastgelegd, gestagneerd, omdat mensen in het heden wensen te leven of zelfs in de toekomst omdat zij er van uitgaan dat de toekomst wellicht hetzelfde zal zijn als het heden, met steeds nieuwe wonderlijkheden die op ons afkomen. Uit het niets, zonder dat wij erom vroegen. Was er iemand in 1980 die hevig verlangde naar een mobiele telefoon die niet gewoon ergens aan een draad hing maar die men gewoon bij zich kon dragen? De woorden van een groot dichter luiden en ik parafraseer: ‘weg met de melancholie, heb nu toch eens heimwee naar de toekomst!’ Ook Grunberg had het in een van zijn stukken op een ironische wijze over een schrijver die de tijd als thema had aangenomen.
Schrijven over tijd gaat bijna in alle gevallen over de verleden tijd, over iets dat bestond en nu niet meer meer. Als thema is het inderdaad zwak te noemen, er was iets en nu bestaat het niet meer. Nou moe, en dan? Dat komt gewoon omdat iemand ergens 14 miljard geleden op een startknop heeft geduwd, of het startschot heeft gegeven. Wie dat was, dat laat ik in het midden, en toen is de tijd gewoon seconde per seconde beginnen aftikken zodat we op den duur, in dit en ons geval, nu in het jaar 2011 van de christelijke tijdrekening zitten. Mochten we beginnen tellen vanaf het starschot dan zaten we nu bijvoorbeeld in het jaar 1.400.000.011. Maar toen waren wij er nog niet, we zijn begonnen als moderne boeren in Mesopotamië zowat tienduizend jaar geleden.
Uiteraard is tijdsbeleving een geestelijk proces, dat weet ik ook wel. Het gaat over de verbijstering die mensen zoals ik ervaren, jonge gasten die opgegroeid zijn in een tijdperk en die tot hun verbijstering plots zijn beland in een ander tijdperk, in een vreemd gebied waar ze alles anders doen(parafrase van Lesley Poles Hartley: ik vermeld altijd mijn bronnen.)
Luc De Vos
Comments are closed.