DE PROPERHEID

Ik was eerlijk gezegd nog nooit zo proper geweest. Dat kwam omdat ik mij zo enorm proper had gewassen.

Ik was eerst in bad geweest, een bad waarin ik badschuim had gegoten, hetgeen sowieso al een reinigende functie in zich droeg. Toen was ik mij beginnen wassen met gewone zeep van Dove. Dan had ik mijn haar met shampoo gewassen en toen had ik ook mijn vuile baard afgeschoren in het bad zelf. Uit het bad was ik direct beginnen mijn tanden poetsen en mijn oren uitkuisen met een watten staafje en vervolgens had ik ook nog mijn teennagels en mijn vingernagels geknipt. Mijn proper geschoren smoel had ik ingesmeerd met aftershave van Tuscany. Onder mijn oksels had ik wat eau de Colonge van 4711 gespoten om alle microben te doden en ik had ook nog wat parfum van Dolce en Gabana, die twee homoseksuelen, in mijn nek gegoten om het geheel af te maken. Nu denkt u waarschijnlijk dat daarmee de kous af was, maar dat was dan van uwentwege zonder de waard gerekend. Het toeval wilde dat ik net op dat moment had afgesproken om met een aantal kinderen te gaan zwemmen. In de Rozenbroeken moest ik eerst een douche nemen voor ik het zwembad indook, want dat stond daar op een plakkaat, dat iedereen eerst moest douchen voor hij of zij in het zwembad dook. Ik bleef een uur lang dobberen, zwemmen en van de wildwaterbanen en slierbanen glijden en toen ik uit het zwembad kwam moest ik weer een stortbad nemen, daartoe aangemaand door datzelfde plakkaat dat daar aan de muur hing. Toen ik buiten stond in de bijtende maar deugddoende vrieskoude met mijn muts op mijn blozende kop, met joelende kinderen om mij heen, doorvoer mij de volgende gedachte: ik moest met voorsprong op dat ogenblik de meest propere, gezuiverde mens op de wereldbol zijn, driedubbel had ik mij gereinigd. De zon neeg ter kimme en mijn lichamelijke zuiverheid viel op dat moment samen met een geestelijke onthechting in mijn brein. Gedurende een aantal ogenblikken beheersten een gelijkaardige leegte en zuiverheid mijn geest en vielen alle spijt, schuldgevoel en ergernis om mijn eigen falen in een bodemloos gat ergens in de diepste krochten van mijn ziel. Helaas, het volgende moment moest ik alweer denken aan een teleurstelling die ik had opgelopen en die al een paar maanden aan mijn geweten knaagde. Ik had iemand teleurgesteld omdat ik misschien te rap content van mijzelf was geweest. Het ensemble New Beat à GoGo die hadden mij tijdens de Gentse Feesten uitgenodigd om mee te zingen met hun New Beat hits op het gezellige podium van Bataclan. De baas van deze formatie had gezegd dat ik op een onbewaakt moment op het podium moest springen om enorm mee zingen en flink de grote Jan uit te hangen. Ik sprong dus op het podium, toen op dat onbewaakt moment, maar misschien was ik een beetje moe en had ik wat te veel lopen nadenken gedurende die heerlijke feestdagen over hoe het nu verder moest met mijn bestaan en stond ik misschien wel wat ongeïnteresseerd ergens op de achtergrond een beetje lusteloos mee te zingen. Ik had die baas reeds tijdens het gebeuren nogal sceptisch en kritisch in mijn richting zien staan kijken alsof hij teleurgesteld was en meer inzet van mijnentwege had verwacht. Ik stond nochtans mijn best te doen, vond ik van mijzelf, maar het kwam er precies niet uit, ik zat ergens niet in de groove, geloof ik. Na afloop van de show kwam Diederik – want hij heette Diederik, die baas – op mij afgestapt en hij sprak: ‘De Vos, ik ben enigszins teleurgesteld in u, ik ben niet kwaad, De Vos, neen, teleurgesteld ben ik omdat ik van u meer inzet had verwacht.’ Dat had ik ergens wel verwacht, dat Diederik dat ging zeggen. Ik zei: ‘ik heb nochtans mijn best gedaan, Diederik.’ Diederik sprak: ‘uw best doen is in uw geval niet genoeg, De Vos.’ Dit verwijt schokte mij zodanig dat ik er dus al zes maanden liep over na te denken. Ik diende vast te stellen dat ik op geestelijk vlak er naar streefde iedereen altijd maar voortdurend tevreden te stellen. Misschien verwachtte ik te veel van mijzelf.

LUC DE VOS