U ZULT NOGAL VERSCHIETEN

Mede ook dankzij de steun van het feestcomité zijn wij er met Gorki alweer in geslaagd voor de zoveelste keer de beste CD te maken die er ooit in het kiesdistrict Gent-Eeklo werd ineengetimmerd want de liedjes op de plaat zijn allemaal zeer zeer goed.
Eindelijk vakantie, heet onze CD. Mensenlief, wat een prachtige en tevens commerciële titel voor een plaat! Dat mag echter geen verwondering wekken want ik heb die titel zelf uitgevonden. Dan is het niet moeilijk, Vos, zult u nu opwerpen. Want Vos, gij zijt jong en mooi en intelligent en iedereen ziet u graag en zo. Dan is het inderdaad doodgemakkelijk om zeer zeer goede platen te maken en schitterende titels te verzinnen. Zo kan ik het ook, zult u zeggen, en u zult zeggen dat het allemaal niet eerlijk is dat mensen zoals ik altijd al de chance van de wereld hebben. U zult zeggen dat de jeugd, de schoonheid en de intelligentie niet eerlijk verdeeld zijn in de wereld. En dat het ook niet eerlijk is dat ik dankzij al mijn geld en succes op een sublieme manier gehaat en benijd word door de eertijds groten en de machtigen van deze aarde zoals Wilfried Martens en Nadine De Sloovere en Raymond Van Het Groenewoud. Kortom, het is niet rechtvaardig dat ik zoveel succes heb.
Ik moet u daar echter in tegen spreken. Als gij in de popmuziek niet voortdurend staat te stoefen dat gij de aller aller superallerbeste zijt, hebt gij er meteen gelegen. En als we nu geen 100.000 CD verkopen kan weer gaan leuren met vodden en benen langs de straat. Ik moet trouwens eerlijk toegeven dat de popmuziek voor mij slechts een tweede keuze was. Ik ben puur van armoe popzanger moeten worden. In wezen ben ik van nature en van karakter een toneelschrijver en toneelspeler. Het was ongeveer twintig jaar geleden, toen ik bitter jong was, mijn ultieme droom het theaterlandschap in België een enorme dreun te verkopen qua avant-garde en vernieuwing en zo. Want zoals het er toen aan toe ging in het theater kon het niet verder, vond ik. Ik had een toneelstuk geschreven waar ik de parochiezalen van Vlaanderen mee rondtrok. Die zalen waren op voorhand uitverkocht dankzij een slogan die ik had uitgevonden en die geniaal was: Als u naar dit toneel stuk komt kijken zult u nogal verschieten, zo luidde die slogan. Geen wonder dus die zalen op voorhand vol zaten met mensen die doodcurieus op hun stoeltjes zaten te schuiven. Het toneelstuk zelf was in wezen heel eenvoudig van opzet. Ik ging in mijn onderbroek op het toneel staan en begon vervolgens een uur lang mijn haar te kammen met een kammetje, zonder een woord te zeggen. En de mensen maar in spanning wachten tot er eindelijk iets zou gebeuren waarvan ze nu eindelijk nogal eens zouden van verschieten. En ik maar in mijn onderbroek mijn haar kammen in een pijnlijk stilzwijgen. Net op het moment dat iedereen van uiteindelijke verveling in slaap dreigde te vallen greep ik een micro en vertelde ik die ene sublieme mop die ik ook nog eens zelf had uitgevonden. Zeg, zei ik, weten jullie waarom de vrouwen ‘s morgens als ze wakker worden altijd in hun ogen staan te wrijven. Ik zei: neen, weten jullie het niet. Omdat ze geen ballen hebben om aan te krabben. Op dat moment was het stuk dan afgelopen.
De lauwe reacties in de pers nadien verrieden dat vele mensen zich wat bekocht voelden door wat in wezen geen slecht toneelstuk was vond ik zelf. Aan de regie lag het zeker niet want die was er niet. Misschien was het de uitvoering zelf. Die was misschien toneelmatig wat aan de theatrale kant.
Daarna ben ik van armoe dus popzanger geworden en mocht ik een plaat maken omdat ik de bazen van een platenfirma, die ook van niet beter wisten, had wijsgemaakt dat ik jong was en intelligent en mooi en zo, u kent dat wel, en dat ik daardoor veel platen zou verkopen. U kunt de mensen echt van alles wijsmaken. Als u drie keer na elkaar roept dat u mooi bent en jong en vooral intelligent gaan de mensen u op den duur vanzelf geloven en beginnen ze u te trakteren op café. Ik begrijp niet dat er niet meer jonge gasten popzanger worden.

LUC DE VOS