Groeten uit Gent – 14
Het gaat goed met de showbusiness. Zelfs gasten zoals ik die ook maar een beetje aanmodderen in de marge van het showgebeuren die mogen echt niet klagen. Wanneer we ergens onze show gaan opvoeren staan er altijd boterhammen met confituur klaar en soms zelfs met filet américain. En de ijskast zit vol met chocolamelk en bier. Die chocolamelk is voor onze drummer. Die neemt hij altijd mee voor zijn kleine kinderen. Zelf drinkt hij net als ons bier. Dat doet enorm deugd, bier drinken. We hebben altijd enorm veel dorst want we gaan er keihard tegenaan. Jongens, ik kan soms geen pap meer zeggen als ik van het podium kom gestrompeld. Of zou dat aan mijn leeftijd liggen of aan al dat lawaai waar ik niet al te goed meer tegen kan?
Maar het gaat goed met de show hier in Vlaanderen. En iedereen amuseert zich rot. Ik zag gisteren dat meisje Natalia op de televisie, een van de laureaten van Idool 2003, u kent die wel. Ze moest optreden in het Sportpaleis en jongens, wat had ze me daar een lol. Ze genoot van de aandacht van de mensen en van de uitbundige erotiek die haar eigen rondbollige lijf uitstraalde. Wat moet het heerlijk zijn om jong en mooi en seksueel actief te zijn. Maar naar het schijnt zijn zulke dingen zeldzaam. Er welde een traan op in mijn ogen. O lieve Natalia, zo dacht ik, lief meisje, geniet maar van uw jeugd. Zo meteen is die voorbij.
Toch was mijn vreugde om haar levensgeluk niet onverdeeld. Kunt u raden welk lied ze zong? Wellicht zeker wel! Inderdaad, Think van Aretha Franklin. Ik doe nu een ruwe schatting maar ik heb dat lied bij benadering de afgelopen twintig jaar toch wel een honderdduizend keren moeten aanhoren, geloof ik. Of neen, dat moet tweehonderdduizend keren zijn. Ik bedoel, ik heb het niet thuis op plaat of zo, maar ik kan dit lied van achter naar voor helemaal van buiten opdreunen. Waarom willen de mensen toch altijd maar een en hetzelfde liedje horen? Het is toch veel lolliger een nieuw liedje te maken en te zingen. Wat is dat toch met de mensen? Altijd maar weer: you better think of what you’re trying to do to me. Dat moet toch iedereen zijn oren uitkomen? En Sexmachine van James Brown, kent u dat? Jazeker, als ik nog ooit een balorkest tegenkom dat dit vermaledijde lied begint te spelen, dan ga ik persoonlijk klacht indienen bij de bevoegde instanties. Overal in de wereld hebben ze dit lied een miljoen keer gespeeld. Men moet er mee ophouden.
Ik woon hier in Gent achter de Capitole, die grote concertzaal waar ze musicals en zo spelen. Weet u wat ze deze maand gaan opvoeren? Drie keer raden: The Sound of Music. Ik heb het even opgezocht in de archieven: deze musical is sinds het jaar 1302 in alle zalen van Wladiwostok tot Kinshasa nu reeds drieduizendmiljard keer opgevoerd. Er is ook veertig jaar geleden een film van gemaakt, die de BRT en de VTM geregeld nog een keer uitzenden, namelijk om de drie dagen. Nu kunt u deze musical gaan bekijken in de Capitole, hier in Gent. Allen daarheen. En maar meebrullen, jongens: Do, a deer, a female deer, Re, a drop of golden sun, Mi, a name I call myself, Fa, a long, long way to run. Ad libidum, ad infinitum, etcetera, und so weiter.
LUC DE VOS
Comments are closed.