DOKTER NELLY
Ooit was ik een verschoppeling. Niemand zag mij graag. Sinds ik zanger ben geworden en op televisie kom, ben ik niet meer eenzaam.
En de mensen denken dat ik rijk ben. Dat is echter niet waar. In de showbusiness gaat het er uiterst onrechtvaardig aan toe. Iedereen verdient er geld, behalve de artiest zelf. U moet er eens op letten: de producers, de platenbazen, de bazen van de televisie en de radio, de presentatoren, kortom elkeen die er van ver of van dichtbij wat mee te maken heeft, die schept bakken en kruiwagens vol met poen. De artiest, die mag al content zijn dat hij ergens een boterham met salami krijgt en een glas limonade. Ze gaan ervan uit dat zingen een hobby is. Zingen doet men voor zijn plezier. Gij gaat daar toch geen geld voor vragen, zeker, zijt gij zot geworden? Aldus gaat het er aan toe. Niet dat mij dat stoort. Ik ben content met een boterham met salami en een glas limonade. Geld is van geen belang. Zolang de aandacht en liefde van mijn volksgenoten maar mijn deel is. En daarover mag ik niet klagen. De mensen komen naar mij toe en ze zeggen: ‘Vos, ik heb u op de televisie gezien. In die beroemde quiz van De Pappenheimers. U had alle vragen correct beantwoord. Hoe komt het toch dat u zo intelligent bent?’
Ja, hoe komt dat? Ik denk dat het vooral te maken heeft met mijn open, levenslustige houding tegenover de wereld en zijn bewoners en alles wat groeit en bloeit. Ik heb een diepe, welgemeende belangstelling voor mijn medemensen. Minder intelligente individuen hebben dat niet. Zij suffen er maar wat op los, egocentrisch en in zichzelf gekeerd. De vreugde en het lijden van de rest van de wereld raakt hun koude kleren niet. Ik ontmoette onlangs een jongeman die niet wist wat de hoofdstad van Finland was. Ik diende deze jongen langdurig te berispen, tot hij op den duur in huilen uitbarstte. Het getuigt toch van ontzettend weinig respect voor het Finse volk dat mensen in België niet weten waar Helsinki ligt.
Vandaar dus, door mijn levendige belangstelling, mijn knappe kop. Daarnaast beschik ik nog over een hele hoop overbodige kennis die zich ergens achteraan in mijn hersenpan heeft genesteld en mij voor eeuwig zal achtervolgen. Ik catalogeer deze nutteloze wetenschap onder de noemer: het Dokter-Nelly-Syndroom. Kent u dokter Nelly? Dat is een van de hoofdfiguren uit de populaire soapreeks Wittekerke op de VTM. Nu moet u weten, ik kijk nooit naar soaps omdat ik allergisch ben voor de infantiele stripverhalenscenarios in dat soort feuilletons. Maar om een of andere reden weet dus ik dat een der hoofdfiguren in Wittekerke dokter Nelly heet. Ik moet dat ergens in een tijdschrift gelezen hebben. Ofwel is het tot mij gekomen via een gesprek of een ander programma op de televisie. Sla mij dood, ik weet het niet. Ik weet alleen dat ergens in mijn hersenen de informatie ligt opgeslagen. De informatie dat Greet Rouffaer Dokter Nelly speelt in Wittekerke. Het is om zot te worden. Ik wens het niet te weten. En toch weet ik het. Iemand zou een keer een soort lobotomiemachine moeten uitvinden om al die flauwekul uit mijn hersenpan te verwijderen want die zit zo vol als een ei.
LUC DE VOS
Comments are closed.