WIJ SPELEN EINDELOOS
Ik zat rustig een peertje te schillen en plots kreeg dit verhaal een bizarre wending.
Ik zat naar siugur Ros te luistern en ik wordt altijd kierewiet van die gasten. Hun cd heet : met een suis in onze oren spelen wij eindeloos. Med sud i eyrum vid slpi,nan endalaust. Zu ziet zo moeielijk is dat eijslaands lniet ? het leijkt en beetje op zelzaats doorpekt met Alkmaars. Ik kreeg en visioen van deze muziek? Het was winter en de sfeer was passend bij deze muizek.ik druk het af in het schuin , italisch , opdat u zou begrijpen dat dit een droom sequentie is:
Spelen, wij, goede vriendinnen en vrienden van mij, lievelingen van mij, spelen wij? Kent u allen de zege van de roos? De wilde roos die in zichzelf keert in oktober en een knop wordt, een moeder voor de zaden die zij draagt. Kent u haar? Die knop die gloeit in het vergeten licht van deze zon die bedroefd afscheid van ons neemt en vraagt: ik ben moe, zo moe ben ik, mag ik te ruste gaan, daar in het ijsland, waar de koningin van de noorder en oostenwinden mij zal wiegen in haar schoot. Ik zal u gedenken en van u dromen in mijn winterslaap en opstaan in de lente en u verwelkomen met een verse ademtocht van meiklokjes en oleander en eendengekwek en zonneschijn, zonneschijn. Hier is uw hoop, vindt nu rust in dit licht dat uitdooft, de blauwe rook van het kampvuur dat ontslaapt in de armen van de bomen, kreupel en verzadigd van zoveel kinderen die naar hun kruinen kwetterden. Traag is nu dit licht dat schijnt in onze ogen die vragen: waarheen gaat gij zon, en komt gij nog terug? Deze dag is van ons, maar is mogen ook van ons? Wij hebben zoveel gekregen, dit leven alleen al.
In mijn nieuwte boek heb ik het ook evr een gast die in het nederlands zangt een zekere freddy mollenvanger , hij is het beu omdat hij nergens anders dan in valaanderen of desnoods in rgen in een uithoek ban holland zijn muziek mag gaan spelen en dit omdat ze heme elders in de werdl nieyt verstaan, dat frustrrett hem maateloos, u ziet en typiscj vlaase mukizeknt die noiit eeensene keer content hakan zijn met wat hij heeft. In het boek mgaat deze arme zagevent ook op reis en hij fansseert gat jhij in zij vlaamse liedje sop een zeker moment aan het zingen in de carnegie hall in new york.
Comments are closed.