HET RAADSEL VAN HET MYSTERIE
Ze moeten mij nooit meer vragen om mijn mening te geven over Pukkelpop. Het is toch nooit goed. Wat verwachten de mensen eigenlijk. Dat ik een mening formuleer over een gegeven dat in essentie te simpel is om dood te doen. U gaat, onder invloed of niet, een beetje dwaas voor een podium staan dat daar expres is neer geplant en dan het gebeurt het: plotsklaps verschijnen er als bij wonder een aantal jongeren op dat podium die een paar instrumenten ter hand nemen en die vervolgens op min of meer kundige wijze een lied aanheffen waarbij ze zich bedienen van een lyriek die er in wezen verder niet toe doet. Popmuziek is de allerschoonste der schone kunsten en hoe dat komt is en blijft een raadsel maar het is een mysterie zoals ook de liefde van God en de engelen een mysterie zijn.
Op de wei kreeg ik bezoek van een journalist van het Belang van Limburg die naar eigen zeggen een reportage maakte over oudere jongeren van boven de dertig die denken dat ze ook naar Pukkelpop mogen komen. Het verwondert mij dat ze u niet hebben tegenhouden aan de ingang, zo sprak die mens in het algemeen beschaafd Limburgs. Voelt u zich in wezen niet een beetje belachelijk hier op dit feest van vernieuwingsdrang en grensverleggende kunstbeleving. Kortom wat voert u hier uit?
Ik moet zorgvuldig mijn image van loser cultiveren want een imago van loser is nog altijd beter dan geen imago, stond ik te denken terwijl een traan opwelde in mijn ogen en zweetdroppels parelden op mijn voorhoofd.
Wel ziet u meneer, ze hebben mij hier binnengelaten op voorwaarde dat ik de jongeren niet te veel stoorde met mijn conservatieve gekanker van dat het vroeger allemaal veel beter was. En ik ben hier omdat ik de popmuziek in zijn algemeenheid hevig waardeer en wel hierom omdat ik popmuziek zeer goed vind.
Wat vindt u van popmuziek, vroeg de Limburger, u vindt popmuziek zeer goed. Dat is interessant, dat moet ik opschrijven. En wat vind u van de popgroepen hier op Pukkelpop?
Wel, kijk meneer, ik vind ze allemaal zeer goed.
Hoe bedoelt u zeer goed, sprak hij.
Ja, ik vind de popgroepen die hier spelen wat betreft de muziek eigenlijk zeer goed.
Ja, dat heb ik nu wel door dat u het allemaal zeer goed vind en zo, maar kunt u dat niet u wat specificeren zodat de lezers uit onze provincie er ook wat aan hebben.
De kwaliteit, zei ik, de kwaliteit van de popgroepen en de popmuziek die zij te berde brengen, is goed. Zeer goed zelfs. Zeer zeer goed. Ze speelden allemaal liedjes die ik zeer goed vond dus mij hoort u niet klagen wat de kwaliteit in het algemeen betreft.
Laten we het eens over een andere boeg gooien, sprak die mens vol geduld. Welke groepen zijn er u in de loop van de dag specifiek opgevallen, welke gevoelens maakt een bepaald geluid bij u los. Valt u bijvoorbeeld voor het balsturig karakter van een band zoals de Evil superstars die een eigenzinnig universum creëren waarin tal van muziekgenres aan bod komen. Spreekt u dat aan, dat wervelend geheel van botsende stijlen, die aaneenschakeling van verrassende momenten die het publiek voortdurend op het verkeerde been zetten en een rijke melange vormen die de banaliteit van een doordeweeks popgroepje als Queen of Radiohead ver overstijgt, dat perfecte huwelijk tussen grootsstadsblues en deathmetaljazzpunk, dat ook een duistere erotiek in zich draagt en dit alles gelardeerd met een fikse scheut italo-poolse humor. Zoiets bedoel ik.
Ik moet zeggen, zei ik, ik vond het optreden van de Evil superstars zeer goed omwille van precies die redenen die u daarnet hebt opgenoemd maar daar zou ikzelf nooit zijn opgekomen om het aldus te formuleren. Laten we het er dus op houden dat ik de Evil superstars op Pukkelpop zeer goed tot zeer zeer goed vond. Maar ook alle ander groepen vond ik zeer zeer goed.
Comments are closed.