LIGGEN IN HET GRAS
Hebt u al een keer een kat in het gras zien liggen? Neen, dat kan immers niet, katten houden niet van gras.
Katten zijn wijze dieren en wanneer het zonnetje schijnt dan gaan zij op een tegel liggen of in het zand. Gras is vochtig en koud. In het gras liggen, dat is echt niet vol te houden, na een kwartier bent u helemaal doorweekt. Ik zeg dit maar omdat er hier in mijn buurt een grote herinrichting is geschied van het park aan de Sint-Baafsabdij en ook van het Veermanplein daar vlak aan de ingang van het Van Eyckzwembad. Het nieuwe park aan de abdij, daar is werkelijk hevig over nagedacht. Het is zo ingericht dat het uitnodigt tot meditatie en rustig vertier. Wanneer dit park deze zomer in bloei zal staan zullen mensen in gedachten en filosoferend over het vergaan van de tijd langs de rietkragen, de antieke kruinen van de bomen en de afbrokkelende muren van de eens zo machtige abdij kunnen struinen. Nu reeds heb ik mij voorgenomen vaak te gaan vertoeven in dit oord van rust en vrede wanneer ik de dag ervoor te diep in het glas heb gekeken want daar laten ze tenminste uw kop met rust en lopen ze niet te zagen tegen mij over van alles. Ik ben de mensen die verantwoordelijk zijn voor de aanleg van dit nieuwe park dankbaar voor alles wat zij ons schonken, ik betaal immers graag belastingen. Maar op het Veermanplein mochten ze geen gras hebben gezaaid. Ze hebben er een soort ligweiden gecreëerd in de hoop dat daar massa’s jonge meisjes met minirokken aan, en desnoods ook in badpak, gaan liggen kroelen in het zonnetje. Ik zweer het u: kijk naar de katten onder ons: nog nooit heeft er een kat in het gras gelegen, dat is veel te nat en te koud, dat gras. Ik weet dat omdat ik een boerenzoon ben van de kanaalzone. Maar dat konden die mensen natuurlijk niet weten, die dat plein ontwierpen. Ze dachten, daar op hun kantoor: we zullen eens een aantal ligweiden ontwerpen, de mensen gaan dat graag hebben. Ik wil mij nergens mee bemoeien en ik weet het: de beste stuurlui staan aan wal, en iedereen wil zich met van alles bemoeien omdat ze denken: dat is mijn belastingsgeld, dus ik mag erover meepraten. En er zijn zelfs mensen die zich gaan moeien op de school met de opvoeding van hun kind en aan de meester of de juffrouw gaan vertellen hoe ze hun kind moeten aanpakken. Kunt u dat geloven dat er zulke mensen bestaan? Ze bestaan niet alleen, ze zijn ook in de meerderheid. Ongelofelijk! Maar dus voor één keer wil ik toch de bemoeial uithangen en ik druk de beleidsmensen dit op het hart: ontzaai dat gras en leg het plein vol met kasseien. Waarom denkt u dat de Graslei zulk een succesverhaal vormt? Omdat er geen bomen, geen gras en geen planten groeien, daarom. Een dwaze vrouw deelde mij het volgende mee: ‘toch jammer dat er zo weinig groen is op de Graslei en in de stad in het algemeen.’ Ik sprak: ‘een stad is gemaakt van steen, daar kunt u nu eenmaal niet omheen. Wanneer u een plant wilt zien ga dan wandelen in het oerwoud. Laat de stad de stad zijn en het oerwoud het oerwoud.’ Hebt u de meisjes van zeventien gezien die in de lente in hun korte rokken naar de Graslei komen om er hun jeugd en hun geluk te beleven? Zij gaan zitten op de granieten boorden van de Leie want dat is lekker warm aan hun blote billetjes. Zij doen zoals de katten, die ondeugende snoezepoezen. En mochten ze in het gras moeten zitten, dan zou hun onderbroek nat worden, en dat mag niet!
Waar nu het park van de Sint-Baafsabdij verrijst, was vroeger de beestenmarkt. Ik heb nog dikwijls geweten dat er af een toe een ontsnapte koe door de Keizer Karelstraat liep met daarachter aan een bende brullende boeren. Romantiek die gelukkig tot het verleden behoort. Hugo Claus heeft in zijn verhalen bundel ‘De mensen hiernaast’ een verhaal geschreven over een stier die op deze beestenmarkt een boerenmeid vermoordt door er op te gaan liggen omdat die boerenmeid tegen zijn klokkenspel had geslagen met een stok want die stier die wilde niet op de camion richting slachthuis. U moet dat dringend eens lezen.
LUC DE VOS
Comments are closed.