LAAT UW LICHT TOCH BLIJVEN SCHIJNEN

Misschien drink ik te veel maar voor ik zal verdwijnen zou ik graag nog eens uit een laag boven het water vliegende helikopter in de zee springen, dat moet toch een geweldige plons geven.

Ik zal dat eens vragen aan die van De Droomfabriek, die brengen dat wel in orde. Die kleden dat allemaal mooi in, ik krijg dan bijvoorbeeld een zwembroek met rode stippen erop, en Sabine die moet meespringen en die heeft dan een flink uitgesneden badpak aan, ook met rode stippen en dan durft ze niet goed maar dan geeft Bart ons samen een duw en dan met een enorme schreeuw zo plons in het water en achteraf mag ik samen met Sabine onder een warme douche. Het komt allemaal dik voor mekaar, ooit eens, als God dat wil. Het wordt allemaal opgetekend, dat staat vast. Laat Uw licht toch blijven schijnen, zo smeek ik U.
En dan moet ik nog die ene grote oorlogsroman schrijven en vervolgens moet het maar eens afgelopen zijn met dat eeuwige getob over van alles en nog wat. De grote lijnen die heb ik al in mijn hoofd : ik ( want het wordt vanzelfsprekend een ik-roman ) ben een Engelse spion die gedurende de tweede wereldoorlog de opdracht krijgt een geheime basis van de nazi’s op het eiland Helgoland binnen te dringen alwaar die schurken druk doende zijn om een doomsday-wapen ineen te knutselen dat hen toch, zo hopen zij against all hope, de ultieme overwinning zal bezorgen.
Ja, en dan word ik gedropt boven Helgoland alwaar ik per vergissing in de zee terecht kom en er word opgepikt door een Duitse onderzeeër en in een duistere kajuit gevangen gezet. De kapitein van dat schip is toevallig een vrouw en die heet Helga. Een lekker dier natuurlijk, of wat had je gedacht. Daar word ik dan verliefd op. Ik kan haar op den duur, na veel aandringen en zagen overtuigen om onze kant te kiezen want ze is nog de slechtste niet. En ook de hele bemanning loopt over naar de geallieerden. Dan volgen er een aantal avonturen, we worden onder andere beschoten door de Luftwaffe en zo verder : een beetje spanning en actie. Langzaam aan groeien Helga en ik meer en meer tot elkander. Oh, Tommy, zegt Helga op een bepaald moment, want zo heet ik dus in het boek, Tommy dus, wat ben je toch een geile brulaap, en dan zeg ik weer : op je knieën voor je meester, mollige berin. Kortom, zo gaat het nog een tijdje door, want het moet flink vooruitgaan, het moet er als het ware inhakken.
Op het einde komt het natuurlijk tot een catharsis, een bijna letterlijke loutering door het vuur ( de mythe van de feniks, snap je, het is allemaal flink gelaagd ) want uiteindelijk loopt het erop uit dat ik na verloop van tijd Helga toch afwijs na de bedenking dat het thuis bij moeder en de kinderen nu ook weer niet zo problematisch is en Helga dan uit liefdesverdriet en zelfhaat een zelfmoordactie onderneemt door zich met een Messerschmitt volgestouwd met explosieven op de fabriek te storten waar die Endlosung-machine wordt gefabriceerd. Jawel, eind goed, al goed.
Want zo moet het zijn : een verhaal met een begin, een middenstuk en een einde, geschreven in een proza dat zich bedient van een conventioneel realisme want dat hebben de mensen graag en je moet de mensen ook niet teveel lastig vallen met van die gewaagde formuleringen en inventieve constructies, hoewel de roep daarnaar soms heel luid klinkt. Hier en daar mag er natuurlijk een scheut ironie worden door gemengd, dat is typisch Vlaams. Doch steeds moet de bedoeling voorop staan dat in het werk een parabel over het dagelijkse leven wordt voorgehouden ter heling van de gekwetste ziel en in de ogenschijnlijk onwerkelijke vorm van het avonturenverhaal moet toch het thema duidelijk naar voor treden van de zelfloutering, het thema van het zaad dat moet sterven alvorens opnieuw vruchten voort te brengen. Het Scrooge-thema als het ware waarbij de mens van het kwade naar het goede gaat, van de duisternis naar het licht, ik sterf opdat gij zoudt leven, je kent dat wel. Want, laten we eerlijk zijn, een ander thema bestaat er niet voor mensen zoals ik die streven naar verzoening en gerechtigheid en waarachtigheid.

LUC DE VOS