Homilie door bisschop Luc Van Looy
Christelijke uitvaart in Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieter, Gent
6 december 2014
Dag Bruno,
dag Sandra
Beste broers en zussen van Luc
Beste vrienden van Luc, van Gorki.
Op de verjaardag van Bruno is zijn papa gestorven en op het feest van Sint-Niklaas dragen wij hem ten grave. De aanwezigheid van u allen hier is een getuigenis van waardering, van eerbied en dankbaarheid. Het doet pijn afscheid te nemen van hem, het doet tegelijk deugd om de steun van zovelen te ervaren.
Luc was meer dan een goede zanger, een goede muzikant. We zullen hem herinneren als vriend, als mens, als christen. Ik noem hem ‘oer-menselijk’, en tegelijk ‘oer-christelijk’. Wie Luc ontmoette had er telkens een goed gevoel bij, echt aanwezig en attent, niet opdringerig. Hij wilde iets betekenen vooral ook voor jonge mensen en voor hen die zich eenzaam en verloren voelden.
Over zijn geloof zei hij in een interview: “Je vraagt je af: Hoe moet dat met de mensheid, met dit leven, en wat mogen we verwachten na dit leven? In het christendom leeft de hoop dat de liefde niet sterft, maar sterker is dan de dood. Die hoop probeer ik gestalte te geven, als zanger en als schrijver. En misschien kan dat zo ook iets voor andere mensen gaan betekenen”. (Nieuw leven, Halewijn, pg. 57). Hij voegde daaraan toe: “Wat ik sterk vind in de boodschap van Jezus is de liefde natuurlijk”.
(Video: Er kan nog van alles gebeuren)
Jezus gaf hoop aan alle mensen die hij ontmoette, Hij bracht met zijn leven een boodschap van vrede voor alle mensen (Lc. 2,13). Luc zelf omschreef de hemel als ‘de plaats van de complete liefde’. De apostel Paulus zegt over die liefde: “had ik de liefde niet, ik zou niet méér zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal, de liefde is geduldig en vriendelijk, de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij verbeeldt zich niets, ze zoekt niet zichzelf. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verduurt zij ”. (1. Kor. 13, 7).
Die liefde is een schat, die we allemaal zomaar ontvangen… die liefde is een schat, die groeit als we ze verder schenken. De dingen die we voor onszelf doen, verdwijnen immers samen met ons, maar de dingen die we voor anderen doen, blijven voor altijd.
Luc geloofde als christen dat de liefde sterker is dan de dood. We staan Luc nu af aan God, aan de Liefde. Eens in het graf laten we alles over aan God. Zijn eigen Zoon heeft Hij van daaruit doen verrijzen. Dat geloof is nu onze sterkte. Die liefde sterft nimmer.
Goede vrienden, wat Luc ons gegeven heeft is van immense waarde, als mens en als christen. Hij leert ons dat het kan en mag om vandaag hoopvol midden in het leven te staan… vechtend, gepassioneerd, en gelovig.
Jezus spreekt tot ons: “jullie Vader weet wat jullie nodig hebben, wees niet bang, stel uw hoop op God” zegt hij tegen zijn leerlingen (Lc. 12,29). Het vertrouwen op God en op de mens is de basis van de hoop. Een Franse schrijver verwoordde het mooi, hij noemde de hoop een klein meisje: “Wat me
verwondert zegt God, is de hoop. Het geloof waar ik het meest van hou, de liefde waar ik het meest van hou, is de hoop. Daar ben ik van ondersteboven. Dat kleine meisje hoop. Je denkt soms dat het zo onooglijk is. Dat kleine meisje hoop. Onsterfelijk”. Zou de naam van dat kleine meisje ‘Mia’ zijn? “geef ze een kans, zingt hij, Mia heeft het licht gezien… niemand gaat verloren”. Dit zijn woorden van welgemeende en onverwoestbare hoop.
Luc, je gaf zovelen een kans…je gaat niet verloren… kijk maar naar het licht…
Laat me eindigen met een gebed: Goede God, gedenk Luc, die Gij geschapen hebt, die Gij nu uit deze wereld tot u hebt geroepen. Hij is met Christus in het doopsel gestorven, en herboren. Laat hem nu ook deelachtig worden aan Zijn opstanding uit de dood, en neem ook ons allen op in uw liefde” (Eucharistisch gebed 2B).
Comments are closed.