DE HERVORMING VAN HET STEDELIJK ONDERWIJS

Als politiek verslaggever van omroep Studio Brussel is het ook mijn taak en mijn plicht de lokale politiek in de hoofdstad van Vlaanderen, Gent dus, op de voet te volgen.

Ik moest dringend onze Gentse schepen van onderwijs, Freya van den Bossche, gaan interviewen. Ik was de enige in heel België die haar nog niet had geïnterviewd, zei ze in een telefoongesprek. Het was een echte schande. De hervorming van het stedelijk onderwijs was de politieke gebeurtenis van het jaar, zei ze.
Ik trad het kabinet binnen. Freya droeg een doorschijnende mini-cocktailjurk van zwart satijn met daaronder bloedrood kanten ondergoed. Haar benen waren gehuld in zwartpurperen kousen tot halfweg haar billen. Aan haar poezelige voetjes droeg ze basketsloefen van Adidas om niet te overdrijven qua seksualiteit. Toch kon ik een opkomende erectie nauwelijks in bedwang houden. Freya stak meteen van wal en vatte de koe bij de horens.
‘In ons nieuw onderwijsproject, zo sprak zij, ’ligt de klemtoon op het motiverend begeleiden van de scholier. De opleiding ontwikkelt een breed professioneel en wetenschappelijk onderbouwd profiel met duurzame inzetbaarheid. De school wenst de leerling niet verzorgend maar veeleer responsabiliserend te integreren in een samenwerkend vormingsproces. Deze evolutie houdt een buitengewone kans in tot herprofilering en vooral herwaardering, terug naar de intrinsieke kwaliteiten van de eigen persoonlijkheid als meta-dimensie tegenover de kennis op zich. De responsabilisering van het kind heeft inherent tot gevolg dat doorgedreven maatregelen op het vlak van de fysieke integriteit van de leerling een noodzaak kunnen worden om het vormingsproces duurzaam te sturen.’
‘Wacht eens even, mevrouw van den Bossche,’ zei ik, want ik ben niet zo dom als ik er uit zie. ‘U zegt: maatregelen op het vlak van de fysieke integriteit, u bedoelt toch niet de herinvoering van de lijfstraffen?’
Freya zei: ‘lijfstraffen zou ik het niet noemen maar eerder een fysieke responsabilisering met multidisciplinair karakter om te anticiperen op een steeds veranderende maatschappelijke context naar de samenleving toe. Ik vind,’ zo sprak zij, ‘aanwezige kwaliteit kan best groeien in een cultuur van zelfreflectie en zelfevaluatie.’
‘Wat had u dan als schepen van onderwijs zoal op het oog?’, vroeg ik.
Ze zei: ‘Ik denk hierbij aan maatregelen zoals het steken van de kop van een hardleerse leerling tussen een deur en een deurpost en die deur dan hardhandig toe te kloppen. Of bijvoorbeeld de leerling die niet braaf wil zijn tien maal de koer te doen rondkruipen met een velo op zijn schouders.
Ik zag hoe gevierde schepen begon te zweten en diep adem te halen. ‘Of de leerling laten overnachten in het klaslokaal, helemaal naakt aan de radiator van de chauffage gebonden met ijzeren kettingen. Of doodgewoon zweepslagen, tot het bloed er uit spat. Of een week lang in het kolenhok, zonder eten of drinken’
Op dat moment begon Freya werkelijk te kreunen en met haar handen over haar dijen en borsten te wrijven. ‘Ik wil ze pijn doen, ik wil dat ze lijden en kermen, al die stoute jongetjes,’ sprak zij met hese stem.
Ik wilde ook mijn duit in het zakje doen. Ik zei: ‘Of we laten ze bijvoorbeeld dertig hardgekookte eieren opeten, Freya’ zei ik, ‘dat al ook wel geen deugd doen.’
En daarmee was plots de betovering verbroken. Freya vloog uit: ‘Gij grote onnozelaar, gij begrijpt ook niets van de jeugd en van deugdelijk onderwijs.’ Zij schopte mij buiten uit haar kabinet.
Het diepste wezen van de vrouw, de vrouw als mystieke entiteit, zal voor mij immer en altijd een geheim blijven.

Luc De Vos