DAT IS HUMOR

Ik heb het ontstaan van een mop mogen meemaken, hetgeen een uitermate aparte ervaring was.

Wij zaten in ons repetitiehok gezellig te kouten. Zoals u wellicht weet ben ik zanger in een gezellig bandje en we hebben altijd maar lol en zo. Van lieverlede kwam het gesprek op het statuut der muzikanten. Van lieverlede is een oude uitdrukking die dreigt te verdwijnen. Van lieverlede betekent: langzamerhand, beetje bij beetje. Ik zeg dat maar opdat u deze ten dode opgeschreven uitdrukking niet zou moeten gaan opzoeken in het woordenboek. Geleidelijk aan, van lieverlede, evolueerde ons gesprek in de richting van de vaststelling dat het uiteraard niet zo maar voor de hand ligt om als uitvoerend kunstenaar altijd weer aandacht te krijgen, vooral dan binnen de media en het algemene cultuurmarktgebeuren. Er zijn talloos veel miljoenen individuen in de weer met culturele activiteiten allerhande maar de grote promotiebudgetten zijn in handen van monopolistische productiehuizen en mediakanalen. U moet en zult deze week naar De Allerslimste Mens kijken, daar kan niemand om heen. Veel aandacht voor bijvoorbeeld een poëet die op zijn zolderkamer vol verdriet de schoonste gedichten uit zijn warhoofd zit te persen, is er niet. Maar dat is de loop der dingen. De dichter zwoegt op zijn zolderkamer, de zakenman drinkt champagne in het bordeel, zo was het, en zo zal het altijd zijn. Als gij dan toch het lef hebt, of zo onnozel zijt – dat laat ik in het midden – om te zeggen: kijk jongens, ik ben artiest, ik ga vanaf heden als artiest door het leven, dan moet gij ook niet verwachten dat uw wedde daar iedere maand gaat liggen. Neen, dan is het schipperen geblazen, dan moet gij zelf maar zien dat uw kinderen van honger niet omkomen en dat gij het kaftpapier op school kunt betalen. Dat houdt het nu net spannend, vind ik. Ga desnoods tussendoor taloren gaan afwassen in het Hof van Cleve of bij Sergio Herman, misschien vallen er daar wat kruimels van tafel en krijgt gij af en toe, ik zeg maar wat, een pot kaviaar mee die een beetje over tijd is. Gewoon doorspoelen met een flinke slok wodka om de microben te doden en klaar is kees. Kaviaar en wodka zijn zeer voedzame levensmiddelen, dat weet iedereen. Deze overwegingen zaten wij te overwegen, daar met onze bende bijeen, bij een goed glas bier. Ik zei dus: ‘ja jongens, het is niet makkelijk om in deze tijden een plaatje verkocht te krijgen als gij niet Lady Gaga heet.’ Waarop mijn maat Erik plots het licht zag en uit het niets deze mop verzon: ‘Ja, Vos het is gelijk met die maat van mij die geld had geleend van zijn moeder om een plaatje te maken. Hij kwam mij zijn plaatje te koop aanbieden en ik vroeg hem: “en, hebt gij al wat verkocht? En die jongen zei: “ja, mijn meubels en mijn auto.” Toen ik die avond uitging vertelde ik aan iedereen die het horen wilde op café die mop die Erik had uitgevonden. Dat was ondertussen een jaar geleden en gisteren vertoefde ik in Wuustwezel in de Noorderkempen alwaar ik aanwezig was om er een zaaltje te entertainen met mijn liederen en achteraf zat ik aan de toog te babbelen met een saxofoonspeler die ik vaag kende van vroeger. Het gesprek evolueerde van lieverlede in de richting van het statuut der muzikanten en dat het allemaal niet makkelijk was om ergens te geraken in de jazzwereld. Plots vroeg de man:‘kent gij trouwens die mop van die twee jazzmuzikanten, mijnheer De Vos?” Ik sprak naar waarheid dat ik die mop van die twee jazzmuzikanten nog nooit gehoord had. ‘Ja,’ zo sprak hij, ‘zegt die ene jazzmuzikant tegen die andere: “ik heb een nieuwe plaat gemaakt.” En die andere jazzmuzikant zegt tegen die ene jazzmuzikant: “en hebt ge al wat verkocht?” En zegt die ene: “ja, mijn meubels en mijn auto.” Die mop die Erik mijn maat had uitgevonden, was, in een jazzversie, van Gent tot ver in de Kempen gereisd. En ik was erbij toen ze werd bedacht. Misschien reisde die mop in de toekomst wel de hele wereld rond in alle talen om aldus overal te brengen: vrede op aarde. En een gelukkig Nieuwjaar.

LUC DE VOS