DE EMOCRATIE
Ik wil het hier heden hebben over iemand die ik niet bij naam zal noemen omdat ik zijn privacy respecteer en hem dientengevolge onder de schuilnaam Ward De Bever zal ten tonele voeren.
De Bever heeft een partij gesticht die de belangen wenst te verdedigen van de morzel grond waarop hij werd geboren. Immers ieder individu heeft dat recht: een plek te bezitten op de wereld waar hij of zij afgepeigerd kan thuiskomen na gedane arbeid of na een slopend feest en op een stoel kan zakken en zeggen: ‘laat nu allemaal mijn kop gerust, onnozelaars. Thuis, jongens, we zijn thuis. Hoera!’
De politicus Ward De Bever is duidelijk emotioneel verbonden met de landstreek waar hij werd geboren. Het moet te maken hebben met iets dat in het kraantjeswater zit. Er is immers objectief bekeken geen enkel rationeel argument aan te dragen om van dit land te houden want dit moet met stellige zekerheid en met voorsprong het lelijkste land ter wereld zijn, men kan het onmogelijk beminnen, dit kapotverkavelde konijnenkotenland, bevolkt met miljoenen ouden van dagen die hun Mercedes staan te wassen of de spinnenwebben uit de haag aan het borstelen zijn(zelf écht waargenomen, zaterdagavond, in Lint).
Het moet te maken hebben met iets dat terug gaat op de kindertijd, met de geur van gebakken wafels, kinderen die Driekoningen kwamen zingen aan de deur, spelen met een vlieger op het strand, mammie die de was ophangt. De emotionele band die men koestert met bijvoorbeeld een hond die niet om aan te zien is, maar we zien hem graag, want het is onze Blackie, onze spierwitte Blackie(copyright: Urbanus- ik vermeld altijd mijn bronnen).
Wellicht daarom houden mensen zoals Ward de Bever ook van de schoonheid van economische wonderen als de Boomse Steenweg of het Wijnegem Shopping Center, amalgamen van de meest weerzinwekkende winkelparadijzen die emotionele mensen zoals ik enkel ervaren als filialen van de hel(copyright: Hugo Mathijssen – ik vermeld altijd mijn bronnen.) Het zijn immers onze eigen filialen.
LUC DE VOS
Comments are closed.