GAAT NU ALLEN HEEN IN VREDE

Ik had u in de loop van dit gezegende jaar nog een aantal heel belangrijke dingen willen vertellen maar het is er nooit van gekomen. En Club Brussel loopt vandaag op zijn einde en nu is het te laat natuurlijk.

Ik had u onder andere op een of andere manier nog willen meedelen dat tijdens een optreden van mij, het was in de herfst, in de feestzaal van Mol er een meisje een opblaasbal naar mijn kop gooide en daarop stond geschreven: Bef mij. Echt waar, niet gelogen. Wat een fijne herinneringen allemaal. Maar de mensen geloven u niet als ge dat naar waarheid naverteld. Of dat verhaal van die drie bedelaars, dat geloven ze ook niet. Ik liep met de eeuwwisseling in de nieuwjaarsnacht een beetje verweesd en bezopen in het Noordstation van Brussel rond en toen kwamen er drie bedelaars op mij af en die overhandigden mij duizend frank, gewoon om eens verassend uit de hoek te komen, om voor de verandering óók eens geld aan een bedelaar te geven.
En verder zal alles verdwijnen, dat was ik u in de loop van het jaar ook nog vergeten mee te delen. Ook die mop van ‘tippex op het computerscherm’ zal verdwijnen. U weet wel: hoe weet u dat er een dom blondje op de computer heeft zitten schrijven?: als er tippex op het scherm hangt. Ja, die mop zal verdwijnen omdat binnen dit en tien jaar niemand nog tippex kent, want niemand zal tegen dan nog op een typmachine schrijven, is dat niet om te huilen van verdriet.
En iets anders dat ik ook nog kwijt wou, maar niet durfde te vermelden: u mag dat tegen niemand vertellen maar ik vond dat liedje van The Guano Apes van Open Your Eyes best wel te pruimen. En Let Me Take You Higher van Creed dat vond ik ook goed, maar niemand mag dat weten want dat zijn slechte groepen. Indien de mensen zouden weten dat ik Guano Apes en Creed goede groepen vond dan was het afgelopen met mijn carrière. Dus nog één keer, voor alle zekerheid: ik vind The Guano Apes en Creed tamelijk slechte tot zeer slechte groepen. Nu zullen de mensen mij niet meer uitlachen als ik naar Pukkelpop ga.
Dan was er natuurlijk ook nog Brigitte Bardot, natuurlijk. Met al mijn gezeik over prinses Mathilde zou ik Brigitte Bardot nog over het hoofd hebben gezien. Ik heb u bemind, Brigitte. De mensen zijn uw jonge ronde naakte lichaam reeds lang vergeten. Maar ik heb u bemind, op het sexuele af zelfs. Ik kreeg al een erectie van u toen ik pas zes jaar was, gedurende mijn eerste communie, geloof ik, toen ik in de kerk aan u moest denken. Ik wist op dat moment dat God met ons was en dat Jezus liefde was, en dat de liefde in Frankrijk woonde en onrechtvaardig was en dat wij geiten en stieren en vruchten van de akker moesten offeren aan de godin van de liefde. En dat ons leven vruchteloos zou zijn. Ik wist dat toen al op mijn eerste communie, maar ik wilde het niet geloven, kunt gij u dat inbeelden, Brigitte?
Bedelaars die geld uitdelen, Brigitte Bardot, mijn eerste communie, The Guano Apes: allemaal dingen waarover ik niet heb gesproken in dit schitterende seizoen van dit prachtprogramma Club Brussel, met al die gedreven medewerkers die voortdurend naar de perfectie streefden. Maar allen werden zij overschaduwd door ons aller oermoeder Chantal Pattyn, de godin van de zuiverheid en de barmhartigheid zelve, onze madonna en onze hoer tegelijk, de meest poezelige pandaberin onder de pelsdieren. Zij en zij alleen heeft door haar inzet, haar pure talent en haar zuivere liefde tot haar medemensen er voor die miljarden luisteraars zo’n wereldschokkend prachtig programma van gemaakt. Bedankt dus, Chantal!
Nog een laatste woord, voor eens en voor altijd. Er bestaan maar twee soorten mensen: mensen die iets doen met hun leven en mensen die niets doen met hun leven. Zo zit de wereld socio-economisch en massapsychologisch in mekaar: ik kan het ook niet verhelpen. Maar wat gij ook doet of niet doet, wees allen content in uw dagelijks bestaan. Ik ga mijn weg. Gaat nu allen heen in vrede en doe misschien iets met uw leven. Als gij goesting hebt tenminste.