HET WERK VAN DE DUIVEL
Het is met Techno zoals met seksualiteit. Men wordt het in wezen nooit beu. Telkens wanneer men denkt: nu heb ik er genoeg van, is er toch weer die honger naar een nieuwe ervaring.
Met dit besef in het achterhoofd begaf ik mij vorige week naar de City Parade hier in Gent. Wat een zalige geestelijke ervaring! In het begin dacht ik dat mijn trommelvliezen gingen imploderen door de druk der woofers en blaffers, dit zijn technische termen voor geluidsboxen. Maar na een aantal ogenblikken reeds waren mijn gehoorzintuigen als het ware verdoofd en had ik er verder weinig last van.
Ik trok mijn T-shirt en mijn broek uit en kroop in mijn onderbroek van Calvin Klein op de camion van Radio Donna. Een bende buitenwippers had meteen in de gaten dat ik er niet bij hoorde. ‘Het is hier verboden gebied voor Vlaamse zangers op onze camion, gelieve onmiddellijk het pand te verlaten,’ zei een van die gasten. Ik kon er snel twee in de houdgreep nemen en overboord kieperen. De overmacht was echter te groot. Ik belandde zelf op het asfalt van de watersportbaan. Ik had mij lelijk zeer gedaan.
Ik ging aan een politieagent vragen waar zich hier in Gent de bevoegde instanties bevonden, om klacht in te dienen. Deze wetsdienaar vermoedde ten onrechte dat ik lid was van de terreurorganisatie Jongeren Tegen Techno en hij gaf mij een mep tegen mijn oren met zijn matrak. Bloedend als een rund koos ik het hazenpad met een hele bende agenten achter mij aan. Ik slaagde erin mij te verbergen midden in de miljoenkoppige massa. Om zeker te zijn dat ze mij niet zouden vinden kroop ik op de camion van discotheek Illusion en gebaarde van pijken aas. Ik stond plots naast DJ Reggie, u kent hem wel, die commerciële DJ van Milc Inc. Reggie stond te grinniken met zijn grappige smoel.
‘Wat zijt gij tegengekomen?,’ vroeg hij. ‘Wacht, ik zal u helpen. Gij ziet er mij een sympathieke kerel uit. En gij hebt een prachtige onderbroek aan.’
Hij haalde een verbandtrommel te voorschijn en verbond mijn talrijke wonden. Toen hij klaar was kreeg ik van hem nog een zoen op mijn mond.
Reggie zei: ‘zie ik u nog vanavond in de Expo? Dan kunnen we nog wat praten.’
Zulke vriendelijke mensen, dat komt men tegenwoordig niet veel meer tegen. Ik kreeg van hem ook twee aspirientjes. ‘Slik deze pillen in met deze slok wodka, dan kunt gij er beter tegen, tegen al dat lawaai.’, zo sprak hij.
Het waren de beste aspirientjes die ik ooit had genomen. Ik voelde mij meteen weer de man. Ik sprong van de camion af en mengde mij al dansend en juichend onder het volk. Hier in de overvolle straten van Gent, onder de zweep van het genot, midden het eindeloze dreunen en bonken, heersten saamhorigheid, liefde en vrede.
Langs de kant zag ik een eenzame jongen staan met een spandoek van Jongeren Tegen Techno. Ik liep naar hem toe. ‘Vade retro, Satanas!’ riep hij in mijn richting.
‘Wat is uw probleem?’ vroeg ik beleefd.
‘Techno is de totale leegte,’ zei hij. ‘Het tast de evenwichtsorganen aan en het is nefast voor de essentiële oliën die ons bloed doen stromen. Het is een werk van de duivel om onze jeugd geestelijk en lichamelijk te vergiftigen!’
‘Och, jongen,’ zei ik, ‘trek het u niet aan, de mensen willen gewoon wat lol trappen, er is al miserie genoeg op de wereld.’
Hij sprak: ‘Gij zoudt beter onze kant kiezen, Vos, gij als popzanger. Wanneer ze zo voortdoen verovert Techno de hele wereld en wil er niemand nog naar gewone liedjes luisteren.’
Ik zei: ‘beste vriend, inderdaad, dit gevaar bestaat. En wat dan nog? Popmuziek is te ver doorgedrongen op het terrein van de communicatie en de metacommunicatie. Popmuziek is louter commentaar geworden en naast het leven gaan staan. Dat kan niet blijven duren. De mensen zijn het moe. Popmuziek zal misschien wel geheel verdwijnen. Het is een tijd een sociaal verschijnsel geweest tussen de jaren vijftig van de vorige eeuw en nu. Binnen een aantal decennia zal men er met nostalgie op terugblikken. Techno heeft de toekomst. Techno is inderdaad inhoudloos. Dat is nu net het goede eraan. Het geeft geen enkele commentaar. Het is enkel wat het is, een dreun die rechtstreeks tot de ziel spreekt. Techno maakt geen omweg langs de anekdotiek en langs de gevoelens. Net zoals de meeste grote kunst. In wezen is Techno grote kunst.’
Die jongen moest eerlijk toegeven dat ik gelijk had. We trokken samen arm in arm al lachend en dansend naar de Culture Club. In Flanders Expo stond DJ Reggie vruchteloos op mij te wachten.
LUC DE VOS
Comments are closed.