DE CULTUUR
Het gaat goed met de cultuur. Dat las ik in de krant. Er is in ons land wellicht nog nooit zoveel cultuur te beleven geweest als in deze wervelende tijden.
Ik krijg hier elke maand het programmaboekje van de Vooruit in mijn bus en het aanbod is overweldigend, zelfs soms om moedeloos van te worden. Allemaal dingen die niet te missen zijn en die ik noodgedwongen aan mij zal dienen te laten voorbijgaan. Het is om gek te worden. Het is een zelfde soort moedeloosheid die mij overvalt in de bibliotheek of de boekenwinkel. Proust, mensenlief, dat heb ik nog nooit gelezen. Proust, de hele cyclus van a la recherche du temps perdu, wanneer zal het er ooit een keer van komen. En het antwoord luidt: nooit, neen nimmer nooit. En al die Russen, Pasternak, Tourgenjev, Tolstoi, het schijnt gigantisch te zijn. En dan moet ik nog elke dag nog de gazet lezen en dag allemaal en de humo en deng magazine. Het is om te huilen van verdriet. Ik heb het jaren geleden al opgegeven. En ik ben sowieso al zo vreselijk moe van zelf voortdurend het land rond te trekken als zanger. De mensen zien mij graag. Ik begrijp ook soms niet goed waarom maar overal waar ik kom juichen de mensen mij toe en dan dwingen ze mij met zachte hand om mee te vieren met hun feesten. En ’s ochtends moet ik altijd vroeg uit de veren om te werken aan mijn talrijke geschriften en nieuwe liederen. En ik moet ook nog een keer voor het huishouden zorgen. Ik kan echt niet meer, ik zweer het u. Vandaar dat ik het afgelopen jaar onder andere een hoop theaterstukken heb gemist waar ik nochtans fysiek aanwezig was. Dat komt: het is zo gezellig en warm en in die theaterzalen. En die kussens en die zetels die zijn zo knus, vooral in de vooruit. U weet hoe dat gaat, u bent een beetje moe, u nestelt zich in uw zetel, het doek gaat op en, jawel, u bent vertrokken, u verzinkt in een zalige droom, hoeveel lawaai ze ook maken op het podium, u slaapt de slaap der onschuldigen en u wordt wakker wanneer het applaus weerklinkt. Mijn verontschuldigen dus onder andere voor de acteurs van het stuk trilogie van het weerzien, u hebt allen ongetwijfeld uw best gedaan, en als ik de kranten mag geloven was het een voortreffelijk stuk, maar het spijt mij, ik heb het gemist hoewel ik er zelf bij zat, ik was in het land der dromen verzeild geraakt.
Mag ik daarom een keer een oproep doen aan de mensen van de openbare omroep. U bent onwaarschijnlijk goed bezig om de cultuur te promoten middels al die uitstekende programma’s als daar zijn dito en heldenmoed en voetzoeker en alinea en fresco onder andere, programma’s die de cultuur op voortreffelijke wijze promoten en aanprijzen. Schitterend werk, bravo en doe zo verder zou ik zeggen. Maar in het brengen van cultuuruitingen zelf schiet men toch te kort, zo meen ik. Met heimwee denk ik terug aan de integrale toneelopvoeringen die men op de televisie durfde te brengen vroeger toen ik jong was, in prime time, op zondagavond. Ik denk met heimwee terug aan de hoorspelen op de radio, reuze spannende detectiveverhalen met allerlei geluidseffecten erbij, live gebracht in de studio. Men kan er over redetwisten of dit soort cultuur thuishoort op de radio en TV. Maar op die manier kan ik die cultuuruitingen tenminste opnemen op tape zodat ik ze op mijn gemak kan bekijken of beluisteren wanneer ik uitgeslapen ben.
LUC DE VOS
Comments are closed.