DE OORLOG IS VOORBIJ
Ik dacht eens dat iemand een Turk was maar het was geen Turk. Het was een gewone autochtone Vlaming die, geloof ik, Marcel van Damme of zo heette, gelijk de meeste mensen.
Ik dacht dat deze Turk Kaderlid Eandis heette. Ik had die naam op een verkiezingsfolder van een of andere partij zien staan. Er stond een foto van een wat oudere, gezette man met daaronder, zo vermoedde ik, zijn naam: Kaderlid Eandis. Zoals de meeste normale mensen ken ik geen Turks maar kan ik wel klanken herkennen en lettergrepen die Turks lijken en omdat ik op het eerste zicht het woord ‘kader’ had herkend, wat in het Turks ‘het lot’ betekent, zo weet ik uit goede bron, moest ik meteen denken aan Kader Gürbüz, die fantastisch expressionistische Gentse schouwtoneelspeelster, of toch tenminste aan iemand afkomstig uit Turkije, het uitgestrekte land in het oosten, dat slechts een restant is van het wereldrijk dat in de zeventiende eeuw onder Mohammed IV bijna heel Europa onder de voet had gelopen en voor de poorten van Wenen had gestaan. Nu bleek, bij nader inzien en op aanwijzen van mijn vriend Ramazan, die er verstand van had, van de politiek en ook van alles wat Turks is, dat het hier geen Turkse medemens betrof, maar wel een zekere Marcel van Damme. Deze naam stond immers vermeld boven die foto in die folder. Maar daar had ik niet op gelet, mijn oog was gevallen op die Turks aandoende woorden, onderaan de foto. Marcel Van Damme was simpelweg een lid van het kader van Eandis, het elektriciteits- en aardgasdistributiebedrijf, vandaar de verwarring: Kaderlid Eandis was Marcel’s dagelijks beroep.
Een soortgelijke verwarring en vertwijfeling heerste er in mijn gemoed tien jaar geleden in verband met Tom en Tine van Ivago, die twee stripfiguurtjes die de mascottes vormden van onze geliefde afvalmaatschappij en die vooral de jongeren allemaal leuke tips gaven voor het selecteren van afval. De figuurtjes werden ook in het echt vormgegeven door een jongen en een meisje, die op de Gentse Feesten foldertjes uitdeelden. Het was een toffe meid en een frisse kerel. Ik heb er de jongste jaren eigenlijk niets meer van vernomen, van Tom en Tine. Zouden die ergens verdwenen zijn in de nevelen der tijd? Het is een raadsel, dit mysterie. Maar goed, door Tom en Tine kreeg ik een briljant idee om een frank bij te verdienen. Ik belde naar Ivago om te zeggen dat Tom en Tine nog een medespeler zouden kunnen gebruiken en dat ik die wel zou willen spelen, een soort professor in de afvalkunde en die zou natuurlijk Dokter Ivago moeten heten. Een briljant idee! Ik zag mezelf al met een professorshoedje op mijn kop en met een opgeplakte baard samen met Tom en Tine door de straten lopen: de goede oude Dokter Ivago met zijn leuke tips voor afvalverwerking. Bij Ivago echter vroegen ze waarom dat zonodig een dokter moest zijn, die stripfiguur. Ik zei dat dat toch voor de hand lag?: Dokter Ivago, verwijzend naar Dokter Jivago natuurlijk, de beroemde roman van Nobelprijswinnaar Boris Pasternak en de film met Omar Shariff, remember? Maar daar hadden ze bij Ivago nog nooit van gehoord en ze zeiden dat ik ermee moest ophouden met hun tijd te verspillen, dat ze andere dingen aan hun hoofd hadden.
Aldus ontstaan er veel misverstanden door onbegrip inzake specifieke maar ook algemene toestanden. De mensheid zal ten onder gaan door het misverstand, zo zit ik hier te overwegen in deze tijd van de advent, de donkere weken waarin de gelovigen de komst, de geboorte van het licht verbeiden. Een der hardnekkigste misverstanden bestaat er in dat zoiets doodnormaals als bijvoorbeeld vrede op aarde, dat dat niet zomaar in één, twee, drie te bewerkstelligen valt. Het is nochtans wél eenvoudig: War is over, if you want it. Zo sprak ooit John Lennon. Maar de mensen wilden de goede zanger niet geloven, toen niet en ook nu niet, want zo eenvoudig kan het toch niet zijn? Beeld u dat eens in, dat het kon. Maar met de verbeelding, daar schieten we natuurlijks mee op.
LUC DE VOS
Comments are closed.