HET VERBODEN RIJK
Ooit had ik 7500 Belgische frank op een spaarboekje staan maar die ben ik nu kwijt. Afgegeven aan een vriend van mij, die afgrijselijke pretentieuze klootzak en klaploper Freddy Mommens.
Ik ga een film draaien, zo sprak hij op een bepaald moment toen we buiten kwamen uit de cinema na afloop van Jurrassic Park, The Lost World.
De avonturenfilms zitten in de lift, dat is duidelijk, zei Mommens. Het escapisme viert hoogtij in dit fin de siècle. Dat neo-naturalistisch gezeik van die Vlaamse filmkes van Dominique Deruddere dat zet allemaal geen zoden aan de dijk.
Ik heb een geweldig idee voor een Vlaamse avonturenfilm die toch allerlei socio-pschylogische factoren en maatschappelijke metaforen in zich draagt.
We leven in een verloren beschaving. Die metafoor moeten we verder uitwerken. De metafoor van een ter ziele gaande cultuur, dat hakt er in bij de mensen. Zijt maar zeker. Doch waar gaan wij heden ten dage nog een werkelijk verloren beschaving aantreffen in de stijl van de avonturenfilm op de wijze van Tarzan en Indiana Jones en de ondergang van Atlantis zo u wil? Op Antarctica natuurlijk! Dat is het enige nog niet geheel geëxploreerde continent. En waar zijn al die Inca’s en Azteken gebleven denk je, na de inval van de conquistadores? Ze hebben ze toch niet allemaal kunnen uitroeien. Een aantal heeft zich natuurlijk op vuurland ingescheept en heeft de straat van Magelaen overgestoken. Ze zijn op Antarctica geland en hebben er een verborgen beschaving gesticht. Vaneigens hebben ze er diamant en goud en uranium gevonden. Uranium, dat is hun energiebron. Want waar komen al die UFO’s in the X-Files vandaan denk je, van de inca op Antarctica, juist, met andere woorden Atlantis.
Maar het is een verloren beschaving. Want ondanks hun wetenschap en hun uranium is de kleine populatie Inca’s na vijf eeuwen verzwakt geraakt door incest en ten prooi gevallen aan allerlei ziektes veroorzaakt door het eenzijdig dieet van pinguïn en zeehondenvlees.
Nu komen onze drie hoofdrolspelers op de proppen. An Ceurvels, als avonturierster Nelly, Jan De Cleir als ontdekkingsreiziger John en Marc Didden als een deskundige archeologie, professor Stromboli. Ergens in een bibliotheek hebben onze helden een verloren gewaand Spaans perkament gevonden waar het hele gedoe op Antarctica wordt uitgelegd met een kaart en al erbij.
Kortom zij er met hun drieën op expeditie naar toe. Talrijke gevechten met pinguïns en zeerobben. Na veel vijven en zessen ondekken ze in de krater van een vulkaan die verloren Incabeschaving. Ze moorden iedereen uit en keren triomfantelijk in een buit gemaakte UFO weer naar België met al het goud en de diamanten en het uranium dat ze maar konden bijeengrabbelen.
Als dat verhaal niet inslaat bij de Vlamingen, zei Mommens, dan weet ik het ook meer, vent. Dat niemand daar tot nog toe opgekomen is dat zegt in feite veel over niveau van de scenaristen alhier.
Kijk Vos, geef mij nu rap uw 7500 frank dan kan ik morgen al met de trein naar het ministerie rijden om subsidies aan te vragen.
Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik op dat moment wel iets zag in het gehele gezeik met die Inca’s.
De volgende morgen wuifde ik Mommens uit op perron. Mommens vertrok naar Brussel met mijn zuurverkregen spaarcenten op zak.
Gisteren zag ik hem terug.
Vos, sprak hij tot mij, je kunt dat gehele gezeik van die Inca’s op Antarctica wel vergeten hoor. Toen ik in Brussel aankwam zag ik net op tijd mijn vergissing in. Vlaanderen is er nog niet rijp voor, voor de metafoor van de verloren beschaving.
Maar ik heb al een nieuw plan. Vergeet de Vlaamse film, vergeet de popmuziek, zelfs de techno is op sterven na dood. Dat duurt niet lang meer. Maar de roman in Vlaanderen, die leeft. Kijk maar naar Tom Lanoye en Paul Mennes, die gasten worden aanbeden. En het kan toch allemaal niet zo moeilijk zijn. Je lult wat op café en de volgende dag schrijf je het op. Makkelijk zat. In afwachting heb ik al een stilo gekocht om het allemaal eens flink beeldend en gelaagd neer te pennen.
Hoeveel heeft die stilo gekost, vroeg ik.
Op de kop af 7500 frank, sprak Mommens.
Niets wordt er uit talloos veel miljoenen, maar dat niets zo weinig zou zijn dat kon ik op voorhand ook niet weten natuurlijk.
Comments are closed.