VERTREKKEND VANUIT EEN ESSAY
Ik ben de zanger van de Belgische popgroep Gorki en het is bijna ongelofelijk hoe goed onze nieuwe plaat wel is. Want ik zei nog tegen een maat van mij: ‘het is een tamelijk goede plaat, hé Frankie’, want mijn maat heet Frankie.
‘Ja’, zo sprak Frankie, ‘ze is tamelijk goed.’
‘Ik zelf vind ze zeer goed,’ zei ik. ‘Ja’, zei Frankie, ‘ze is zeer goed. Neen, echt waar, zonder zeveren ze is zeer zeer goed. Vent toch, goed dat die plaat is.’
Zelfs de meest cynische treurwilg, iemand zoals ik, zoekt toch altijd naar bevestiging. Hoewel dat nergens voor nodig is want de nieuwe plaat van mijn popgroep is zoals ik reeds vermeldde, zeer goed. Ik denk dat het vooral aan mij ligt. Het is, geloof ik, een combinatie van gevoel en intelligentie. De meeste popmuzikanten zijn ongelofelijke dommeriken en zij spelen louter en alleen op het gevoel zoals dEUS of Soulwax. Die maken bijwijlen onverklaarbaar prachtige muziek maar ze beseffen het zelf niet, daarvoor zijn hun hersenen te week. Ze zijn kortom niet slim genoeg om te doorgronden hoe goed ze wel zijn en vandaar wellicht hun gebrek aan pretentie.
Andere popgroepen zoals De Mens en Noordkaap drijven enkel op intelligentie, dat maakt dat hun muziek in veel gevallen nogal koud overkomt. Aan de andere kant heeft intelligentie zoals bekend een hoge erotiserende werking. Heterosexuele vrouwen vallen op slimme mannen. En ik moet nu echt hoognodig dringend eens af van mijn vervloekte rotimago van achterlijke dommerik want in het begin komt dat sympathiek over natuurlijk maar op den duur beginnen de mensen u uit te lachen en alle lekkere wijven zijn voor Vanderlinden en Stijn Meuris, het is om zot te worden van naijver.
U zult nu zeggen dat is onrechtvaardig dat zij alle lekkere wijven krijgen maar ik heb al tachtigduizend keer uitgelegd dat liefde en lustbeleving niets met rechtvaardigheid te maken hebben en dat het altijd dezelfde slimmeriken en lelijkaards zijn die beet hebben en dat rechtvaardige brave mensen zoals u en ik altijd achter het net vissen wat betreft de lustbeleving aan de hand van het geslachtsverkeer met al die opgewonden trezebezen.
Neen, die plaat van mijn popgroep die is dus zeer goed en dat komt door mij, door de perfecte combinatie van gevoel en intellect die ik in mijn liederen weet te leggen. Het gevoel, dat komt vanzelf als u zoals ik veel miserie hebt verkocht in uw leven en bent uitgescholden voor achterlijke dommerik in de gazetten en in HUMO. Daaruit onstaat een gigantische wrok en angst en wroeging en nijd die vanzelf aanleiding geven tot het scheppen van kunst. Het komt er nu op aan die kunst verkocht te krijgen en hier komt het intellect om de hoek kijken want ik ben in wezen enorm intelligent want zonder dat hou je zolang als ik niet uit in die rottige popmuziek business. Als u uw kunst verkocht wil krijgen moet u het allemaal niet te moeilijk maken want anders verstaan de mensen niet waarover het gaat zoals bij De Mens en Noordkaap. Ik vertrek wat de liederenteksten betreft steeds vanuit een essay dat ik voor mezelf maak en waarin ik de thematiek en de problematiek van de eventuele personages voor mezelf tracht uiteen te zetten. Zo’n essay dat komt algauw op een honderdtal pagina’s voor één liedje maar ik ben dan ook ernstig met mijn vak bezig want het betreft hier popmuziek, de grootste aller kunsten. Vervolgens tracht ik dat hele essay in één enkele versregel samen te vatten. Een uitvoerig essay over de onrechtvaardigheid en de liefde heb ik zo ooit eens samengevat in die ene overrompelende versregel: Molly, toen je mij pijpte was ik eigenlijk niet gelukkig. Deze versregel grijpt dus inderdaad naar de kern van de relatie tussen liefde en rechtvaardigheid. Maar vooral betreft het hier een beeld dat de mensen kunnen vatten omdat de meeste mensen dat ook hebben meegemaakt zo’n situatie. Herkenbaarheid, daar draait het om. Dat de mensen zich wat kunnen inleven zodat ze zeggen: die Vos, ja die begrijpt mij. Op die manier breng ik troost en vrede onder mijn volk. Door een ongelofelijk ingewikkelde materie te vertalen in dit soort eenvoudige, duidelijke verzen. Dat is mijn taak hier op deze voorlopige aarde. En dan neem ik het hoongelach van de critici die beweren dat het dorpsonderwijzerspoezie is mijn gezeik allemaal, er gaarne bij.
Het is een kleine prijs die ik betaal in ruil voor dankbaarheid van mijn broeders en zusters.
Comments are closed.