HET PAARD VAN POSEIDON

Ik zat met een hele resem politieke journalisten in café De Dronken Dromedaris te zuipen dat het niet mooi meer was. Ik zei, langs mijn neus weg, ‘zeg, jongens,’ zei ik, ‘het is tien uur, zo meteen begint de parlementaire vergadering, zouden we niet een keer naar daar afzakken?’

‘Zijt gij helemaal zot geworden,’ riep Fara De Aguirre, ‘in die praatbarak krijgen ze mij niet meer binnen. Kom jongens, geef ons nog eens elk twee duvels want op één been kunt gij niet staan.’
Aldus belandde ik als enig politiek verslaggever in de perstribune van het parlement dat afgeladen vol zat met volksvertegenwoordigers want na de zitting werd er een gratis vat geschonken door de premier op de goede afloop van het Europese voorzitterschap.
‘Kom Verhofstadt, houdt snel uw toespraak dat we ervan af zijn, dat wij het vat kunnen aanslaan,’ riep Stefaan De Clerck.
De eerste minister beklom het spreekgestoelte. Hij sprak: ‘vrienden, ik zal eens een verhaal vertellen. U kent wellicht de mythe van het paard van Troje, beste vrienden. Maar ik zal u eens iets meedelen over de achtergrond van die mythe, goed luisteren. De Grieken hadden in hun strijd tegen de Trojanen een machtige bondgenoot en dat was Poseidon, de god van de zee, zoals wij allen weten. Poseidon was ook de god van de paarden. Hij was het trouwens die de Grieken op het idee bracht van het houten paard. Poseidon had op verzoek van koning Laomedon van Troje de muren van de stad gebouwd maar die koning had Poseidon bedrogen en hem te weinig betaald voor zijn arbeid, en daarom had Poseidon de ondergang van Troje gezworen. Maar wat veel mensen niet weten, en dat vertel ik u nu: Poseidon was ook de god van de aardbevingen. Daaruit valt af te leiden dat in de werkelijkheid de val van Troje wellicht te wijten was aan een aardbeving die de muren had doen instorten zodat de Grieken vrij spel kregen. Ziezo, tot zover mijn verhaal, zijn er nog vragen?’ vroeg de premier.
‘Wat bedoelt gij, zijn er nog vragen,’ brulde Stefaan De Clerck. ‘Natuurlijk zijn er nog vragen. Waar stuurt gij op aan met uw verhaal? Het is zeker een sluwe allegorie op de politieke actualiteit. Het zit toch zeker vol met slinkse dubbele bodems om de oppositie in een kwaad daglicht te plaatsen. Vooruit, vertel op, Verhofstadt, wat betekenen die Poseidon en dat paard van Troje en die aardbevingen in werkelijkheid in de Belgische politiek.’
‘Kijk, meneer De Clerck,’ zei Verhofstadt, gij moet het ook altijd te ver gaan zoeken, u ziet overal complotten en dubbele bodems. Ik bedoelde helemaal niets met mijn verhaal. Ik heb dat toevallig gehoord gisteravond in een documentaire op National Geografic over de geschiedenis door de eeuwen heen. Ik vond dat wel een lollige historie van de god Poseidon en die muren die zouden zijn ingestort door een aardbeving. Dat is toch eens interessant om weten, voor als u bijvoorbeeld niets meer weet om te vertellen op café. Verder moet u er echt niets achter zoeken, meneer De Clerck.’
‘Dus, u bedoelt, meneer Verhofstadt, dat u ons hier aan het lijntje aan het houden was met uw gezeik over Hellas en Troje? Terwijl wij hier zaten te creveren van de dorst en de goesting naar ons welverdiende gratis vat. Is het dat wat u bedoelt?’
Gedurende de daaropvolgende schermutseling diende de rijkswacht tussenbeide te komen om de gemoederen te bedaren.

Luc De Vos