TIJD VOOR EEN AANTAL ONTHULLINGEN

Tijd voor een aantal onthullingen. Als die gasten van Praha Khan denken dat zij de enigen zijn met wereldfaam in Las Vegas dan kloppen ze er toch flink naast. De bekendste Belg aller tijden in Las Vegas, dat was ik dus. Want in werkelijkheid heb ik al een heel leven achter de rug, een geheim vorig leven waar niemand het bestaan van vermoedde.
Mijn echte naam is Snorri Borgusson. Ik ben in IJsland geboren. Mijn vader was een IJslands diplomaat en mijn moeder een Amerikaanse luitenante die in Reykjavik bij het Amerikaans leger werkte. Toen ik vijf jaar was, verhuisden we met de hele familie naar Las Vegas omdat daar ook een geheime legerbasis was waar mijn moeder bij de kernraketten werkte. Mijn vader, Borgur Sigurvinsson, kon echter in Amerika zijn draai niet vinden en vertrok al snel met de noorderzon terug naar IJsland waar hij ijsberenjager werd en niets meer met de wereld te maken wou hebben. Mijn moeder begon van miserie enorm te drinken, plaatste mij in een instelling, verkocht al haar top-secret geheimen aan de Russen, en dronk zich vervolgens dood. Aldus geschiedde de ondergang van de familie Borgusson.
Als wees alleen in Las Vegas belandde ik alsof de duivel ermee gemoeid was van de ene dag op de andere in de wereld der narcotica en drugsdiscotheken. Ik begon als jonge snotter plaatjes te draaien in disco The Enormous Erection. Het gerucht deed al snel de ronde in Vegas: ‘u moet naar de Enormous Erection gaan dansen, daar hebben ze een nieuwe DJ, een jonge gast uit IJsland, hij is zo mooi en prachtig en hij neemt ongelofelijk veel drugs en hij draait van die rare boenke-boenkemuziek die de mensen graag horen.’
Ja, zonder dat ik het zelf besefte had ik dus al vijftien jaar geleden de Metaltechno uitgevonden, gewoon door de platen van Van Halen en Kiss tweemaal zo snel te draaien als normaal en tien keer zo luid zodat er een geweldige monotone dreun ontstond waar al die coke-verslaafde disco-apen stekezot van werden maar ook ongelofelijk gelukkig.
Zelf deed ik ook dapper mee natuurlijk. Elke avond stond ik op en nam voor ontbijt een fles gin en een halve snuifdoos cocaïne tot mij, kwestie van er beter tegen te kunnen, tegen Las Vegas. Vier keer ben ik in die periode getrouwd, onder andere met Sharon Stone toen ze nog niet bekend was en in goedkope soft-porno films speelde.
Nu, wat denkt u, het ging inderdaad van kwaad tot erger. Ik wist op den duur niet meer waar mijn kop stond van al dat succes en al die narcotica. In een ultiem heroïne-visoen was ik op mijn paard Bronco Billy gesprongen want ik had ginder een paard op stal staan en dat paard heette Bronco Billy, en ik was dus op Bronco Billy gesprongen en zo zat en zo stoned en zo van God verlaten als maar kon was ik de woestijn in gereden want de woestijn is daar niet ver af, van Las Vegas. Plots werd ik in die oneindige verlatenheid van mijn paard gebliksemd. Het was mijn God die mij ter aarde had geworpen. En God sprak: Snorri, gij arme zondaar, gij zijt uw leven aan het verkloten hier in Vegas. Ik zend u weg van hier naar een vreemd land om daar in alle stilte en eenvoud een nieuw bestaan op te bouwen en aldus voor uw zondig leven te boeten en uw eeuwige ziel te redden.
Aldus gehoor gevend aan de opdracht van mijn God ben ik dan in het midden van de jaren ’80 naar België gekomen, want het zat hier toch vol losers had ik gehoord van een maat. Om hier een wereldberoemd popzanger te worden bijvoorbeeld, dat was echt niet moeilijk, zo luidde het. Als gij in België een gitaar in uw poten kunt houden en wat brullen in een micro dan zijt ge al direct supertop want zelf kunnen die Belgen dat niet, popmuziek maken.
Ik kwam dus naar België, leerde rap wat Vlaams en veranderde mijn naam in Luc De Vos, de mooiste naam die ik op dat moment kon bedenken, want ik heette dus in werkelijkheid Snorri Borgusson, weet u het nog?, dat was ook mooi. En vervolgens ben ik inderdaad wereldberoemd geworden hier. Gewoon door eens de Rock Rally te winnen en nog harder in de micro te brullen dan die gasten van de Guano Apes en Korn samen. Soms kan het leven toch dood- en doodeenvoudig zijn.