CULTUURPARTICIPATIE
Zou onze nieuwe minister van cultuur vorige week een bezoek hebben gebracht aan dat prachtige Zeverrockfestival? Ik denk wellicht van niet. Maar dat hoefde ook niet.
Het was er nochtans alweer heerlijk toeven. Een uitzinnige menigte amuseerde zich te pletter gedurende optredens van topbands zoals De jeugd van tegenwoordig, Gorki, Sioen en Headphone want met die bands is het altijd lachen, gieren en brullen en swingen geblazen. Een noot van verstilling werd gebracht door de jonge knappe zangeres Selah Sue. Haar liederen handelen vooral over het leren houden van uzelf, zoals zij zelf verklaarde. Dat is inderdaad enorm belangrijk, leren houden van uzelf. Vroeger zag ik mijzelf ook niet graag en vond ik mijzelf een ellendige flapdrol maar later leerde ik een aantal mensen kennen die mij enigszins waardeerden, omdat ik in mijn liederen sprak over iets van mijzelf dat anderen herkenden bij zichzelf. Leren houden van uzelf heeft dus voor een aanzienlijk deel ook met anderen te maken. De hoofdvogel van de avond werd afgeschoten, zo meen ik, door de nieuwe band Customs, jongens die alom op waardering stuiten met hun single ‘Rex’, die handelt over Hamlet in zijn kasteel in Denemarken, Elseneur. Zo ziet u weer: men blijft voortdurend nadenken binnen het kader van de popmuziek. Customs brengt een jaren ‘80 New Wavegeluid voort dat een cerebrale zwaarmoedigheid koppelt aan een levendig en vreugdevol gieren en stampen van drums en snaren. Ziehier alweer een parel aan de kroon der Belgische popmuziek, die nu echt langzaam, ik wik mijn woorden, zowat het epicentrum van de rockmuziek van de hele wereld aan het worden moet zijn. En dit op kwalitatief gebied. Wat de kwantiteit betreft zijn we er nog niet. Nog steeds hebben bands uit België het moeilijk om met deze verbazingwekkende output van prachtige, tot het hart sprekende rock en pop potten te breken in het buitenland. Ook de tent van Zeverrock was gedurende de loeiharde set van Customs slechts voor een kwart gevuld. Zodoende bleven velen verstoken van deze heerlijke gebeurtenis. Ook de minister van cultuur was niet aanwezig. Miljoenen Vlamingen waren op dat moment hun gras aan het afrijden. Maar kan men dat de minister en die miljoenen anderen kwalijk nemen? Ikzelf stond erbij en ik keek ernaar, omdat ik dat zelf puik vind, bandjes aan het werk zien. Voor het overgrote deel van de mensheid is popmuziek en bij uitbreiding cultuur een activiteit apart, te vergelijken met bijvoorbeeld filatelie, modelbouw of ornithologie(vogelkunde). Wanneer men daar geen belangstelling voor heeft, lijken het parallelle universums die totaal aan de leek voorbij gaan. Ik kom uit hetzelfde fabrieksdorp als de familie van onze goede nieuwe minister. Zonder overdrijven: toen ik jong was kende ik in dat gehucht iedereen, maar dan ook iedereen persoonlijk. Wij liepen ook altijd maar binnen en buiten bij elkander. Nooit van mijn leven heb ik mensen een boek zien ter hand nemen of horen aankondigen dat ze naar de opera gingen. Wij deden dat niet. Waarom niet? Omdat boeken, toneel, et cetera, een parallel universum vormden dat aan ons voorbij ging. Ik ben pas boeken gaan lezen toen ik twintig was. Daarna ben ik druppelsgewijs naar theater beginnen gaan omdat ik daar zelf belangstelling voor begon te koesteren. Zoals iemand plots een nachtegaal hoort zingen en denkt bij zichzelf: ik ga vanaf nu uit nieuwsgierigheid vogels beginnen bestuderen. Een literair tijdschrift heeft hier in Vlaanderen gemiddeld vijfhonderd abonnementen. Dat betekent dat er van de zes miljoen Vlamingen zowat vijfmiljoennegenhonderdnegenennegentigduizendvijfhonderd geen abonnement op zulk een tijdschrift hebben. De kans is klein dat onze minister van cultuur ook zulk een abonnement zou bezitten. Dat is logisch.
Aan de meisjes op de eerste rij bij ons bruisende optreden op Zeverrock, met hun onluikende boezems in hun prachtige zomerdecolletés, zou ik nog willen zeggen: wist u dat ik van u hou en dat ik des nachts naar de nachtegalen luister?
LUC DE VOS
Comments are closed.