TWEE DINGEN

Ik zou twee dingen willen zeggen: Twee dingen. Voila, ik heb ze al gezegd. Ik kondigde toch aan dat ik twee dingen wilde zeggen en toen zei ik dus: twee dingen. Meer hoef ik er niet aan toe te voegen.
Zo moeilijk zijn mijn zelf uitgevonden moppen nu ook weer niet, vind ik. Toch moet ik ze steeds weer met handen en voeten uitleggen aan de mensen. Vooral de jonge, mooie en intelligente mensen begrijpen ze niet, of willen ze niet begrijpen, ze vinden mijn liederen en moppen veel te volksverbonden. Dat is de eeuwige paradox binnen deze samenleving, hoe meer moeite u doet om samen te leven met uw medemensen, des te groter is de kans dat zij u een uitslover vinden en aldus een loser, daar valt niets aan te verhelpen.
Verder is het probleem met de jonge, mooie, intelligente mensen dat zij van zichzelf enorm goed weten hoe mooi en intelligent en jong ze wel zijn. Vooral bij jonge vrouwen met een doel in hun leven staat dat echt op hun gezicht te lezen: ik ben een lekker jong veulentje en ik weet tenminste wat ik wil. En gij zijt een onnozelaar en uw humor is niet te pruimen en dient enkel om mij te doen geloven dat u een grappige zelfverzekerde kerel bent die weet wat hij wil, en als gij denkt dat ik daarom met u sexueel in bed zal gaan duikelen, dan zijt gij op uw kop gevallen.
In die zin stond ik onlangs nog tegen beter weten in mijn best te doen op een receptie van de BRT. Ik had de hele week niet gegeten of gedronken omdat ik wist dat op die receptie alles gratis was. Soms heeft de BRT geld over en dan houden ze daar een receptie mee. Normaal moeten ze alles wat ze overhouden terug afgeven aan de overheid die al die miljoenen dan aan de arme kinderen in Burundi schenkt. Maar op de BRT verbrassen ze dat zuurverdiende, van de overheid afgeluisde geld nog liever op een decadente orgie dan het aan de kinderen van Burundi te geven, want die kopen er toch maar kalasjnikovs mee, zo luidt het excuus.
Maar kom, ik stond op die receptie mij alleen met mijn eigen zaken te bemoeien en mij vol te proppen voor de hele maand juni. Juni is een stille periode voor Vlaamse artiesten zoals ik, dan komt er geen frank binnen. Ik kon op den duur geen pap meer zeggen van al die tomates crevetten die ik in mijn molen had geslagen.
Toch eens babbelen met de mensen, dacht ik, misschien valt er hier of daar wel een karweitje in de mediawereld van de kar, zo werkt dat immers op die recepties: leven en laten leven. Naast mij stond plots een jong en mooi en intelligent meisje. Dat we dat nog mochten beleven op de BRT: een mooi én jong én intelligent meisje.
‘Goedenavond, beste meisje,’ sprak ik.
Meteen maar mijn mop van de kameel en de dromedaris bovenhalen, dacht ik vol goede moed, want mijn mop van de kameel en de dromedaris, die kan als het ware niet stuk.
‘Zeg, beste meisje, sprak ik, weet u het verschil tussen een kameel en een dromedaris? Weet u het niet, nee? Een kameel heeft twee bulten en een dromedaris één, ofwel is het omgekeerd, geloof ik.’
‘Hoe bedoelt u?,’ sprak dat meisje, ‘een kameel heeft twee bulten en een dromedaris inderdaad één, dat staat zo in de grote dierenencyclopedie.’
‘Neen, u begrijpt mij niet, beste juffrouw, het was een mop met een absurdistisch karakter. Ik zei dus: een kameel heeft twee bulten en een dromedaris één ofwel is het omgekeerd, begrijpt u, om aan te geven dat ik het ook niet weet en dat het voor eeuwig een discussiepunt zal blijven tussen de volkeren, zoals bakboord en stuurboord want bakboord is links en stuurboord is rechts ofwel is het omgekeerd, begrijpt u.’
‘Dan zal ik de volkeren uit hun lijden verlossen,’ sprak zij, ‘bakboord is links en stuurboord is rechts. Laten wij deze discussie nu voor eeuwig als gesloten beschouwen. En die eeuwige discussie over de kip of het ei die kan ik ook voorgoed de wereld uithelpen. In den beginne was er een ei want God legde een ei. Plots ontplofte dat ei en uit die ontploffing werden alle kiekens geboren, om te beginnen gij. En laat mij nu met rust.’
Ikzelf vind persoonlijk: met sommige mensen kunt u niet discussiëren, laat staan samenleven binnen de samenleving.