EEN GRATIS PRACHTBLAD
Tweehonderd keren reeds is dit magazine-09 verschenen. Time flies when you are having fun.
De tijd vliegt snel wanneer men lol heeft. Wanneer men zich verveelt dan lijkt de tijd zich voort te slepen. Time stands still when you are bored. Ik vertaal hier deze Engelse zinnen omdat ik heb dienen vast te stellen dat dit blad niet alleen door de jeugd maar ook door veel mensen van een zekere leeftijd omarmd wordt als hun lijfblad. Oude mensen kennen geen Engels, die zijn nog met het Frans van voor de oorlog opgevoed. Ik vind het enigszins jammer dat de generatie van na de oorlog geen Frans meer kent. We moeten oppassen dat we geen Hollanders worden en aandacht blijven koesteren voor de rijke Franse cultuur. Is er bijvoorbeeld iemand die de jongste jaren al een keer een Franse film in de cinema heeft gezien? Ik niet. Het is altijd van Harry Potter of van Brat Pitt of Angelina Joly in de cinema. Vroeger spaarde ik al mijn centen en ging ik naar elke Franse film kijken. Want dat er een gratuite, onfunctionele naaktscène ging opduiken dat sprak als vanzelf in dat soort prenten die in mijn perceptie altijd in een beloftevolle erotiek uitstralende étage in Parijs speelden of op het strand aan de Mediterrané. Ik was een paar maanden zoet met beelden uit die films die telkens weer in mijn geest opdoemden en mij in doorwaakte nachten naar de diepste krochten van het genot en de onmogelijke liefde voerden en mij bij het ontwaken ziek van verlangen achterlieten om de wereld opnieuw vruchteloos te gaan trotseren op mijn pad van schaamte en onooglijkheid.
Maar jongens, genoeg getreurd, dit is het jaar 2007, dat soort dingen bestaat gelukkig niet meer, eenzame jongeren die hun centen moesten sparen om dan naar een film te gaan kijken die hen gek maakte van een wanhopig verlangen en waar ze dan treurig van werden en daarover dan gedichten gingen schrijven. Dat bestaat gelukkig ook niet meer, jongeren die gedichten schrijven. Hier en daar misschien nog een student pol en soc die in zijn prille jeugd te veel boeken van Bart Moeyaert heeft gelezen en naar platen van Amy Winehouse luistert en die het totaal niet begrepen heeft. Voor de ouderen onder u: die Amy Whinehouse is een hysterische juffrouw die enorm kan zagen over haar ontgoochelingen en tegenslagen. De ouderen onder ons, zo hebben ze mij al dikwijls gemeld toen ik door de straten zwierf en door hen werd aangeklampt, zijn vol van bewondering voor deze nieuwe generatie die hier leeft en waarvan dit heerlijke magazine een emanatie is, een uiting, een vaandel zo u wilt. 09-magazine wordt vol gepend door een redactie van jonge mensen. In hoofdzaak vrouwen zoals u wellicht hebt gemerkt. Zij bekijken deze stad en haar omgeving, deze draaikolk van mensen en gebeurtenissen als een oord van vreugde en ontwaren vooral uitdagingen in plaats van ontgoochelingen en tegenslagen. Weet u wat ik het liefst van al lees in dit magazine? Die reportages over klerenwinkels en mode. U had misschien gedacht dat mijn aandacht uitging naar de culinaire rubriek of berichten over jongens en meisjes die in een microfoon staan te brullen en enorm veel lawaai maken, de zogenaamde popmusici. Neen, zeg ik u, mode en kleren zijn mijn ding. In dat soort stukken krijgen wij immers een beeld van de essentiële vreugde en de hoop voor de toekomst die binnen deze generatie leeft en over deze stad heerst. De levensnoodzakelijke lichtheid die het leven hier op aarde draaglijk maakt, die ontdek ik wanneer ik een zin lees als deze: ‘Deze eenvoudige zwarte lycra slipjes hebben achteraan een guitig rood strikje net boven de bips, wat voor een ondeugende knipoog zorgt.’ Ik moet mij inhouden om niet in huilen uit te barsten als ik het lees. Ik denk dat ik toch in een vorig bestaan homoseksueel moet zijn geweest. Zoals ik zei, niet alleen jongeren lezen dit prachtblad, dat bovendien gratis is. Voor een groot aantal mensen die niet zo jong meer zijn is dit hun lijfblad. Zij zijn trots op dit geschrift dat een levendig beeld schept van de engelachtige aardsheid hier in deze stad. Hoera!
LUC DE VOS
Comments are closed.