DE VLUCHTIGHEID DER DINGEN
Iemand vroeg mij wat ik de beste act vond op het Werchterfestival. Ik antwoordde naar waarheid dat ik die gasten en dat meisje van Evanescence de allerbeste vond, echt waar.
Evanescense, onthoudt die naam goed. Dat is werkelijk de machtigste band van heel de wereld. Ik weet het, hun naam is moeilijk te onthouden. Ikzelf onthoud die naam aan de hand van een mnemotechnisch middeltje, dat is een ingewikkeld woord voor een ezelsbrug, u kent dat wel. De grote Nederlandse taalkundige Battus noemt een ezelsbrug een methode om iets te onthouden door iets groters te onthouden, plus de manier waarop beide informaties aan elkaar gekoppeld zijn. Bijvoorbeeld: om het woord Evanescense te onthouden denk ik aan het franse woord voor geboorte: naissance, want het is een nieuwe Amerikaanse band, ze zijn nog maar net geboren. En de drummer heet Ivan. Dus ik onthoud: de geboorte van Ivan. Volgt daaruit: Ivan-naissance en vandaar dus Evanescense. Zo lastig is het allemaal niet. Men mag alleen niet te lui zijn om na te denken. Zoals ik al vaker beweerde: talent is niet zo belangrijk. Arbeid, doorzettingsvermogen, plichtsbetrachting en vlijt en ijver, deze aspecten van de persoonlijkheid van een individu zetten pas echt zoden aan de dijk.
Evanescense betekent trouwens vluchtigheid in het Engels. Dat heb ik daarnet even opgezocht, men kan niet genoeg dingen opzoeken. Dat is handig voor in een quiz. Stel dat de quizmaster vraagt: ‘wat betekent vluchtigheid in het Engels?’ Dan weet u meteen het antwoord, wat uw winstkansen in die quiz meteen de hoogte in jaagt. Niet dat u daar gelukkiger zult van worden, maar het is altijd handig meegenomen. Kennis, voorgewende intelligentie dus, erotiseert. Dat heb ik al vaker mogen meemaken. Ik deed een keer mee aan een quiz in een parochiezaal en mijn maat wist alles en ik niets. Mijn maat ging met de schoonste madam uit het publiek lopen en ik stond daar met mijn beschaamde rode kop te treuren. Sindsdien neem ik geen enkel risico meer en blok ik heelder encyclopedieën van buiten.
Maar zoals ik reeds vermelde, Evanescense waren de beste op Werchter. Ik doe een poging deze band te duiden. Daarom even een brok popgeschiedenis. In de jaren tachtig ontstond, vanuit de New Wave en de Post-Glamrock, de Gothic-Rock. Met groepen die al snel een sterrenstatus verwierven, groepen zoals The Sisters of Mercy. Het geluid van deze bands deed inderdaad denken aan het epische gejammer van een orgel dat weerklinkt in een gotische kathedraal. Veel galm en echo en zware bastonen met een overheersend gevoel van tristesse. Vandaar de naam Gothic.
Van lieverlede groeide dit soort muziek uit tot een volwaardig subgenre binnen het popgebeuren, een subgenre zoals reggae, metal, techno, hiphop. Een categorie met eigen wetten en gedragscodes. En natuurlijk eigen dresscodes, kledijvoorschriften als het ware. Daar werd niet mee gelachen binnen de Gothic. Zowel bands als publiek verkleedden zich als tovenaars en heksen, met zwart piekhaar en heel veel mascara. Ze uitten hiermee de wens terug te willen keren naar de middelleeuwen, een tijd toen elfen en draken nog bestonden. Ernstige muziekliefhebbers keerden zich al snel van af van dit soort onzin. Het ging inderdaad bergaf. Het genre splitste zich op in alweer een aantal subcategorieën zoals de metaldoomgothic. Binnen de metaldoomgothic trad enige maanden geleden Evanescense op de voorgrond. Zij lieten een frisse wind waaien door het Gothiclandschap met hun superhit Bring Me To Life, die momenteel over de hele wereld nummer één staat. De zangeres, ik kan nu even niet op haar naam komen, is een twintigjarig meisje dat nog beter kan brullen en jodelen dan Micha Marah en Sarah Bettens te samen. Ze meent het als ze iets zingt. Dat vind ik altijd goed, wanneer mensen menen wat ze zingen. Het is een geweldige band met mensen die oog hebben voor de ontroering die een puike melodie teweeg kan brengen. Waarvoor mijn hulde en mijn dank.
Deze band zag ik dus aan het werk op het Werchterfestival. Zij vormden aldaar, zo meen ik, het hoogtepunt. Mijn vriend van daarnet wees mij er echter op, toen ik mijn oordeel aan hem meedeelde, dat Evanescense helemaal niet op Werchter had gespeeld vorig weekend.
Weet u wat het is met al die popmuziek op al die popfestivals: ik begin op den duur alles door elkaar te slaan.
LUC DE VOS
Comments are closed.