De laatste grote finale op Sint-Jacobs

Luc De Vos beleefde zaterdag zijn grote finale, zei iemand. En dat bleek niet alleen in en rond de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Sint-Pieters, maar ook Bij Sint-Jacobs, dat sinds een paar dagen officieus het Lieve Kleine Piranha Plein heet.

‘Ze hebben mij gezegd altijd rechtdoor, maar mag ik toch met u meegaan?’, vroeg een dame met Limburgs accent. Ik had haar gewoon kunnen zeggen dat ze de rest maar moest volgen naar Sint-Jacobs, maar liep toch met haar mee. ‘Ik ken Luc niet zo goed, maar ik heb hem eens ontmoet in café De Jos. We hebben toen gepraat en ook whisky gedronken tot redelijk laat’, klonk het. ‘Het was een fijn gesprek en sindsdien ben ik zijn muziek beginnen te volgen. Ik vond dat ik hier moest zijn.’

Om maar te zeggen: het waren niet gewoon zomaar de bevriende Gentenaars die naar Sint-Jacobs waren afgezakt, zaterdagnamiddag. Het plein liep al vrij snel vol en hoewel de programmatie lang niet spectaculair was, bleef iedereen er lang rondhangen.

Wim Claeys, Lieven Tavernier en Lien De Greef, alias Lady Linn, brachten werk van henzelf en vooral van Luc De Vos, op een podium dat niet veel groter geweest moet zijn dan ‘een paar planken op de spreekwoordelijke bierbakken’. Maar het ging niet om de grote muziek natuurlijk, het ging om Luc De Vos en wat hij heeft nagelaten.

Lien De Greef bracht Soms vraagt een mens zich af. ‘Omdat het mijn favoriete nummer is en omdat ik dat op Marktrock nog samen met hem mocht zingen’, zegt ze.

Een compleet onbekende speelde Ode an die Freude, dat Gorki op Eindelijk vakantie zette, op een mondharmonica en kreeg daar een oprecht warm applaus voor.

Het meeste applaus ging echter naar Luc De Vos zelf, met zijn groepje Gorki from Bel­gium, toen op een fenomenaal groot scherm hun concert van de jongste Gentse Feesten heruitgezonden werd. Toen het vanaf halfzes donker begon te worden, en zeker toen iets voor 18 uur De Vos op het beeldscherm voor de allerlaatste keer zijn armen spreidde terwijl hij Mia zong, leek het echt wel of de Gentse Feesten een paar maanden vervroegd waren. Gentse Feesten, waar ze om 18 uur wel de stekker uit het stopcontact trokken.

Uit Het Nieuwsblad, Rudy Tollenaere