WAT HAD U LIEVER WILLEN VOORKOMEN? DE HOLOCAUST OF DE OPWARMING VAN DE AARDE?
Omdat ik zelf ongeveer drie akkoorden kan aanslaan op mijn piano, durf ik, staande in de schaduw van de schemering van een oneindig ver licht, een flauw vermoeden te koesteren wat het zou zijn om bijvoorbeeld een pianoconcert van Dimitri Sjostakovitsj ten gehore te brengen. Een onmogelijke oceaan van muzieknoten, waar voor de gewone sterveling geen einde aan lijkt te komen.
Op een zelfde wijze, denkend aan een groot aantal fysieke en emotionele ontberingen die ikzelf eertijds mocht ervaren, honger en koude lijdend in scholen, in instellingen zoals het leger, met daarbovenop het liefdesverdriet in mijn jeugdjaren, veroorloof ik mijzelf met uiterste schroom te getuigen dat ik enigszins kan vermoeden hoe het moet zijn geweest, daar in de kampen. Ooit meende een gestoorde jongen het recht te hebben een revolver op mij te richten omdat hij verlangde naar de sleutels van mijn auto, want die wou hij bezitten en er mee wegrijden. Gedurende die vijftig seconden waarin die jongen het ijskoude staal op mij richtte, en ik in loop blikte, voelde ik doodsangst en werd ik gebroken in mijn mens-zijn. In de kampen was die doodsangst maanden aan een stuk voortdurend aanwezig, tot de dood als een bevrijding kwam. Deze hel op aarde, gesticht door mensen, mag nooit meer bestaan, denk ik. De –weliswaar misdadige- onverschilligheid ten opzichte van de opwarming van de aarde is in het licht van de ultieme zege van de haat en de angst slechts een hopelijk tijdelijke vergissing.
LUC DE VOS
Comments are closed.