IK BEMOEI MIJ NERGENS MEE
Ik wil mij nergens mee bemoeien maar de carrières van zowel Martine Tanghe als Isabelle A zijn mislukt. Dat komt omdat deze twee vrouwen voor de middelmaat hebben gekozen.
Zij zijn niet zoals ik de aartsmoeilijke slingerweg van het verdriet en de ontgoocheling opgegaan, de weg die naar het hogere, de weg van de kunst die nutteloos is. Want kunst bedient zich van metaforen die het oneigenlijke en het onnuttige belichten, kunst heeft geen andere functie dan functieloos te zijn en huldigt geen ander doel dan betekenisloos in dialoog te treden met een soort puurheid die het chaotische huldigt en op een gesublimeerde manier onverklaarbaar en nutteloos blijft.
Kijk, ik heb dat ook maar overgeschreven uit de Standaard Der Letteren en ik kan er ook geen touw aan vastknopen maar instinctief voel ik aan dat die gasten gelijk hebben.
En ik wil mij echt nergens mee bemoeien maar de carrières van Martine Tanghe en Isabelle A zijn mislukt. In elk geval in vergelijking met mijn bestaan overwinningstocht is gebleken. Want vroeger heb ik heel veel miserie verkocht en nu nog altijd maar ik heb geleerd er mee te leven met mijn miserie en dat is een overwinning op zich. In het licht hiervan is de oogst van Isabelle A en Martine Tanghe schamel. Hun oogst is klein en rot. Het was nochtans veelbelovend begonnen. Zoals ik werden zij geboren in de tweede helft van de twintigste eeuw in een consumptiesamenleving die gericht is op het snel en grondig bevredigen van aardse en lichamelijke behoeften. Hierin schuilt de tragiek van deze beide vrouwen die nochtans een pak talenten en kansen van huis uit hadden meegekregen. Zij beseften niet dat deze samenleving een afwijking is van een normale maatschappij van voor de oorlog waarin er moest gearbeid worden want alleen in de arbeid ligt de vreugde geborgen van het scheppend vermogen van de mens waarbij het machteloze streven zelf reeds een overwinning is.
In deze tot op het merg verrotte samenleving kozen Martine en Isabelle voor de makkelijke weg. Martine werd nieuwslezeres want zij dacht: dan moet ik maar en half uurtje werken. Ik lees wat af van het blad en dan ben ik er weer van af. Maar nu zit ze daar elke dag met een zuur gezicht in de huiskamer te loeren. Altijd is er wel ergens een conflict aan gang, of komt er een komeet op ons af, er is alweer een begroting goedgekeurd of een beperking geamendeerd op de parastatale uitgaven van de bestendige deputatie in het kader van onderwijs en de sociale zekerheid, alsof het iemand allemaal wat kan schelen.
Met Isabelle A leek het de goede kant op te gaan in de tijd van “Hè, Lekker Beest” omdat dit lied een poging was het verdriet van een verbroken liefde in volkse verzen te vatten zodat de samenleving er wat aan had. Maar toen heeft zij zich met een zelfde gemakzucht als een Martine Tanghe gestort op het brengen van liederen die handelen over het geluk en de liefde en want dat horen de mensen graag, meende ze in haar luiheid. Hoewel ze wist dat liederen die handelen over het geluk en de liefde slechte liederen zijn die de mensen een rad voor ogen draaien. Want over de liefde en het geluk kunt u geen goede liederen maken omdat zij onvatbaar zijn voor mensentaal. Sindsdien zit haar carrière in het slop en zingt ze haar liederen op schoolfeesten want kinderen zijn de enigen die over liefde en geluk willen horen.
Mijn bestaan is een zegetocht omdat ik reeds op vroege leeftijd had ingezien dat de arbeid en het afwijzen van het aardse de leidraad vormen voor een noodzakelijke zoektocht naar het vers dat de mensen vrede schenkt met de afwezigheid van hoop en geloof. Ooit schreef ik de overrompelende versregel: “Molly, toen je mij pijpte was ik eigenlijk niet gelukkig”. Maanden heb ik daarover nagedacht, bloed, zweet en tranen heeft mij dat gekost om die ene versregel uit te denken. Maar ik heb er iets voor over, voor de kunst en mijn volk. Martine Tanghe en Isabelle A niet. Die stellen er zich tevreden mee het nieuws voor te lezen en liederen te zingen over allerlei onwezenlijke dingen. Dit is des te schrijnender omdat net zij een rolmodel vormen voor en groot aantal vrouwen die naar hen opkijken. Deze vrouwen wil ik waarschuwen. Het zijn valse profeten die u navolgt.
Comments are closed.