MARJAN DE LEEUW
De internationale eretitel Man van het jaar 2001 zal deze keer ongetwijfeld toegekend worden aan Marjan de leeuw. Ik begrijp ook niet waarom hij Marjan heet, maar het is wel een echte mannetjesleeuw.
Dertig jaar geleden werd hij ondanks zijn hevig protest opgesloten in de zoo van Kaboel waar hij al die tijd enkel spinnen en vliegen te eten kreeg die hij dan nog zelf moest vangen ook. Begin jaren negentig verslond hij een Moedjahedinstrijder die door de overwinning op de Russen overmoedig was geworden en een keer met een echte leeuw wou vechten. De broer van het slachtoffer gooide vervolgens een granaat in de leeuwenkooi en dit uit wraak. Bij deze actie raakte Marjan onder andere een oog kwijt.
En denkt u dat Marjan daardoor de moed verloor en er het bijltje bij neerlegde? Neen, Marjan zette stug door. Zelfs toen de Taliban aan het bewind kwamen en Marjan niets meer te eten kreeg. Hij overleefde dankzij een voorraad spinnen en vliegen die hij in een putje had bewaard.
Aldus staat Marjan de leeuw symbool voor allen in de wereld die ondanks de tegenslagen toch kloekmoedig en onverschrokken de toekomst tegemoet zien, hoopvol wachtend op betere tijden.
Nu vroeg ik mij af, hoe kunnen wij in het westen, wij die niet meer weten waar kruipen van rijkdom en overvloed, hoe kunnen wij onze solidariteit betuigen met al die dappere verworpenen der aarde.
Ik denk, alleen al maar door een keer een extra inspanning te doen in ons dagelijks leven. U moet bijvoorbeeld eens uw afstandsbediening in de vuilnisemmer gooien zodat u voortdurend moet opstaan uit uw luie zetel om te zappen. Dan zult u pas echt begrijpen hoe lastig het is voor een overgroot deel van de wereldbevolking te overleven in dit tumultueuze tijdsgewricht. En u zult leren de programma’s op de televisie beter te waarderen. Ikzelf heb bijvoorbeeld vorige week het volle anderhalf uur naar De Zevende Dag moeten kijken omdat ik te lui was om uit mijn zetel te komen zonder afstandsbediening. Ik moet zeggen, het is inderdaad een saai programma maar toch niet zo saai als ik altijd had gedacht toen ik het nog kon wegzappen. En dat allemaal dankzij Marjan de leeuw.
Dus van hieruit, Marjan, nog vele jaren toegewenst daar in de zoo van Kaboel. Of misschien laten ze u wel los in de bergen van Afghanistan om er rustig van uw welverdiende pensioen te genieten en daar af en toe eens een vermiste Talibanstrijder op te sporen.
Comments are closed.