EEN EENZAME VERLEGEN JONGEN
Jongens toch, al die miserie in de wereld. Waar gaat dat eindigen. De mensen zien elkander niet meer graag. Vroeger deden de mensen tenminste nog iets voor elkaar. Als gij honger had dan gaven ze u een boterham en als gij zin had om sex te doen, dan boden de schone vrouwen zich vanzelf aan. Ik heb het zelf nog meegemaakt in mijn tijd. Ik was een eenzame verlegen jongen.
Ik moest altijd sex doen met mijzelf omdat ik te beschaamd was om dat eens aan iemand anders te vragen. Ik dacht bij mijzelf, ik ga de mensen daar niet mee lastig vallen, ze gaan mij waarschijnlijk een onnozelaar vinden of ze gaan mij uitlachen. Op de duur was ik het toch beu om altijd sex met mijzelf te doen, en ik dacht, ik ga het gewoon eens vragen aan iemand op straat, ik heb toch niets te verliezen, wat kon het mij schelen. Ik nam de bus naar Gent en toen ik uitstapte werd ik meteen getroffen door de schoonheid van twee stijlvolle dames van gevorderde leeftijd, ik schat van een jaar of veertig. Ze stonden vrij en vrolijk te praten voor het raam van een winkel waar sexueel ondergoed werd verkocht. Het was net zomer geworden. Allebei droegen ze losse flodderende zomerjurken die lieflijk opwaaiden in de zomerwind zodat ik hun kuiten en billen in hun zorgeloze weelde kon aanschouwen. Een traan welde op in mijn ogen en bolde over mijn bolle wangen. Ik schuifelde schroomvol naderbij en gebaarde dat ik op de volgende bus stond te wachten en legde mijn oor te luisteren. Ze bespraken de ten toon gespreide ondergoedkledij. In hun beider ogen zag ik een stoutmoedig licht branden.
‘Dat zou nog iets voor u zijn, Geneviève,’ sprak die ene en zij wees naar een rode kanten onderbroek in het uitstalraam.
‘Maar Florence toch, op mijn leeftijd, nog zo zot beginnen doen,’ sprak Geneviève.
Zoals ik reeds vermelde, die onderbroek was rood en ze was vooraan bestikt met kleine zwarte roosjes. Achteraan had die onderbroek weinig om het lijf, in die zin dat zij aan de achterkant slechts betond uit een beetje textiel dat in wezen slechts een touwtje vormde dat perfect in een bilnaad paste maar de rest van het achterwerk bloot liet en het aldus verdeelde in twee perfecte halve perziken.
‘Zullen we eens binnen gaan, Geneviève,’ sprak Florence met een zalige glimlach. Geneviève stribbelde voor de vorm een beetje tegen maar ik zag het, ze was er maar al te graag bij. Ik deed of mijn neus bloedde, ik stond zogezegd op de volgende bus te wachten. Ik dacht dat ik zot ging worden van puur sexuele opgewondenheid. Door het raam zag ik de twee prinsessen praten met de verkoopster die op een gegeven moment de onderbroek waarvan daarnet sprake uit het uitstalraam kwam halen. Ze verdwenen met zijn twee in het kleedhok achter een gordijn. In hun zomerse onbezonnenheid hadden ze dat gordijn echter niet goed dicht getrokken zodat ik vanop de straat, door het raam turend, hun verrichtingen kon aanschouwen, daarbij geholpen door de spiegel die aan de zijkant van het pashok hing. Ook de verkoopster speelde een verdienstelijke rol door af en toe het gordijn weg te trekken om te zien of naar wens verliep en andere onderdelen van sexueel ondergoed aan beider vriendinnen ter goedkeuring te presenteren.
Toen ze buitenkwamen met hun handen vol zakken en pakjes, was ik het einde nabij. Met mijn dwaze rode kop stapte ik op de dames af en ik vroeg op een beleefde manier aan beide dames of ik eens sex met hen mocht doen en ze zeiden: ja, natuurlijk, waarom niet. Dus ik ben die namiddag nog ongelofelijke sexueel actief geweest. Gewoon omdat ik het beleefd gevraagd had. Dat was de goede oude tijd.
Ik denk dat we hier eens moeten bij stilstaan bij deze merkwaardig aangrijpende anekdote. Vele problemen in onze samenleving zouden kunnen opgelost worden, gewoon door het eens beleefd te vragen. Bijvoorbeeld de Palestijnen en de Israeli’s, als we een keer vroegen om er mee op te houden met al die miserie. Volgens mij zijn die gasten dat ook zo beu als koude pap, dat schieten en vechten. Als we nu gewoon zeggen: jongens, stop er nu maar mee, het al goed, proficiat, u hebt uw best gedaan. Kruip nu maar weer in uw bed. En als ze dan vragen waarom, dan zeggen we gewoon: waarom niet!
Luc De Vos
Comments are closed.