HET RUIMERE DENKEN
Ik ben op zoek naar waarheid. Vooral binnen mijn oeuvre. Maar ook daarbuiten. Voortdurend de mensen lastig vallen met mijn mening. Dat is een prachtig tijdverdrijf. U moet dat ook eens doen als u tijd en goesting heeft. Ikzelf heb in deze niets te verliezen, ik ben al arm en beroemd. Wat de mensen van mij denken dat gaat aan mijn verheven zielenleven voorbij.
Kortom, de mensen zien mij liever gaan dan komen met mijn mening. Want de mensen willen met rust worden gelaten. Maar dan zeg ik bijvoorbeeld: de waarheid ligt geborgen in de schijnbare tegenstelling. De waarheid die wacht als een verdoken adder in het verraderlijke gras tot er iemand op zijn staart trapt en gebeten wordt. Waarna het gif van de waarheid tot de weke hersenen kan doordringen. Ik bedoel dus de paradox. Of had u dat niet door?
Ik wil het volgende zeggen als u mij toelaat: fuck Authenticity! Richt u niet zodanig op de authenticiteit wil dat zeggen in eenvoudig Nederlands. Zwijg mij wat de popmuziek betreft over de onderkant van Tina Turner. Geef mij te allen tijde de nieuwste kutband uit Engeland. Want die Engelsmannen hebben tenminste pretentie en die zijn allemaal naar Oxford geweest zoals Thom Yorke. Die willen allemaal met de beste wil van de wereld het warm water uitvinden. En dat vind ik over het algemeen wel lollig om niet te zeggen verrotte interessant. Dan verzaak ik met leedvermaak aan het ambitieloze gekrijs van Tina Turner. Gekrijs met als opgave van redenen de authenticiteit. Want mevrouw heeft wortels in de traditie en vooral ook veel klop gehad van haar geliefde.
En geef mij ook Freddie Mercury. Geef mij toch alstublieft Queen. Bespaar mijn oren de doofstomme artiest Blind Willy Hooker T-Jones die in 1890 in zijn wasteil van zattigheid verdronk. Hoe authenthiek dat verdrinkingsproces ook was.
Echte popmuziek draagt de ijdelheid en de decadentie in zich uit beginsel, zei mijn grootvader vroeger. De carriere van Freddy Mercury is een grandioze mislukking, vol foute liederen en door ruimdenkers versmade kitch. En toch blijven Killer Queen en Tie Your Mother Down grootse liederen die in ieders geheugen gegrift staan als monumenten.
Grootvader sprak: goede popgroepen dragen altijd iets van een mislukking in zich. Grote figuren laten zich meeslepen door tijdsgeest en mode. Door de lekkere wijven. Door de verlokkingen van de lust en het wereldse. Authencitieit is voor hen een gruwel. Zij zoeken niet naar diepte en verstilling en het kernachtige van de eenvoud. De popmens gaat zich te buiten aan het onmiddellijke bevredigen van de hartelust en weet vaak op deze wijze schitterend te falen om aldus het kunstwerk te scheppen dat werkelijk tot ons hart en onze ziel doordringt.
Het dwaze en futiele zal u niet aangerekend worden maar met de mantel der liefde worden bedekt. Laat het foutloze parcours over aan Erik Clapton en Van Morrisson. In de echte wereld wordt popmuziek gemaakt door Slade en Metallica en Kylie Minogue en Donna Summer en Thin Lizzy en vooral door Nirvana als ze nummer één staan in de top dertig van BRT Twee omroep Oost-Vlaanderen.
Een beeld dat ik hier ter lering voor ogen roep: Het mooiste lied ter wereld: This Charming man, geplaybackt door The Smiths in Top of the Pops, maart 1983. Het lied handelt over een ontmoeting tussen twee mensen die verkeerd moet aflopen. Het stond op nummer dertien. De televisiestudio stond vol met dertienjarige meisjes die moesten meedansen van de regisseur. Zij leken mij helemaal niet ongelukkig met hun blozende meisjessnoeten en hun peinzende ogen.
Comments are closed.