Massa reacties op overlijden: ‘Luc De Vos heeft ons uit onze depressie geholpen’
Het overlijden van Luc De Vos heeft heel ons land geschokt. Voor een pak mensen was de muziek van Gorki dan ook de soundtrack van hun jeugd. Want wie heeft er niet staan slowen op ‘Mia’ of luid het refrein van ‘Lieve kleine piranha’ staan meebrullen?
Dat veel mensen iets hebben met Gorki, blijkt uit de vele reacties die ons bereiken. Een bloemlezing:
- Jelle Deltombe: ‘Eén jaar geleden… Smoorverliefd was ik. Alleen wist ik niet of zij het wist. Na een avondje met de studentenclub bleef ze slapen op mijn kot. Op de matras wel te verstaan. Rond 3-4 uur wandelen (eerder waggelen) we naar mijn kot en we passeren de Apache, het fantastische indierock-café in de Overpoort. Ik hoor de prachtige klanken van Mia doorheen het kabaal in de Overpoort en trek het meisje mee naar binnen. ‘Eerst Mia!’, brabbel ik nog vlug. We beginnen te slowen (helemaal alleen in het café) en 2 minuten later geven we onze eerste kus. Bijna een jaar later ben ik nog altijd samen met dat prachtige meisje, en Mia zal voor ons nooit vergaan.’
- Benigna en Peter Lutters: ‘Tien jaar geleden ging onze zaak failliet. Mijn man en ik zonken weg in een depressie. Op een avond zaten we in de wagen en hoorden we Gorki’s Mia. Toen Luc De Vos Kan jij nog dromen? zong, keken mijn man en ik elkaar aan en beseften: Nee, wij dromen niet meer. Stilzwijgend hebben we daar de afspraak gemaakt om uit die impasse te komen, zodat we voor onze twee kinderen – het derde was onderweg – toch een toekomst konden dromen. We staken het liedje Mia in alle mogelijke muziekspelers thuis en in de auto, zodat we het voortdurend hoorden. Onze twee oudste kinderen konden het al gauw woord voor woord meezingen. De jongste is er letterlijk mee geboren. En wij zijn eruit geraakt. Uit het faillissement en uit de depressie. Dank daarvoor, lieve Luc.’
- Anja Van Overbeke: ‘Ik wilde Luc De Vos altijd heel graag eens ontmoeten, maar ik durfde nooit. Op 1 november trok ik mijn stoute schoenen aan en ging naar de boekenbeurs, waar Luc zou signeren. Met bevende handen gaf ik hem zijn boek. Hij vroeg mijn naam. Ik zei dat hij mocht raden. Mia was zijn antwoord. Neen, die andere, zei ik. Ah, Anja. Hij schreef Voor Anja van Voske, zette er nog een hartje bij en gaf me het boek. Toen zei ik hem dat ik er al lang van droomde dat hij Anja zou zingen voor me. Geen probleem. Hij nam me vast, zong zachtjes Anja, en gaf me een kus op mijn wang. En dat slechts een paar weken geleden. Toen ik zaterdag het nieuws hoorde, kon ik het eerste halfuur geen woord uitbrengen. We zijn een prachtige mens verloren.’
- Els Meulemans: ‘Luc, ik leerde je kennen toen je nog onbekend was. Een tiener die net als ik verzeild was geraakt in de Kempen met de Wippelgemse wandelclub. Jij met je lange regenjas… een beetje een zonderling, de buggy duwen van mijn nichtje. En later toen ik het liedje hoorde over Mia, heb ik altijd gedacht dat je het over mijn tante had. Dit is zo onwaarschijnlijk. Ik hoop dat je rust mag vinden en ik hoop nog meer dat je familie voldoende troost mag vinden bij elkaar. Ik ben er zeker van dat je nog zeer lang zal verder leven dankzij je muziek.
- Hilde De Poorter: ‘Door de liedjes van Luc De Vos bleef ik mij een ‘Gentenaar’ voelen.Tien jaar geleden ben ik verhuisd op 20 km van Gent (naar een echt boerengat). Iedere keer wanneer hij opstond, werd ik naar het ‘Gentse Gevoel’ gekatapulteerd; dat was/is een fijn gevoel. Dat zal zo blijven.’
- Veerle De Kuyper: ‘Vroeger, een jaar of 22 geleden. Met de ouders gaan vissen, was nog een kameraad bij. Plots stormde het heel hard en ben ik met die kameraad gaan schuilen in zijn bus. *sterren komen, sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan*’
- Frankie Bral: ‘Onze zoon Lennert Bral – 23 jaar – is overleden naar aanleiding bij een verkeersongeval. Het nummer ‘Mia’ was een van zijn favotiete songs die bijna dagelijks zong. Na zijn overlijden hebben zijn vrienden een CD gemaakt met Lennert’s meest geliefde songs en Mia stond op nummer 1. Nog altijd bij het horen van dat lied komen bij ons emotionele gevoelens op. Daardoor zal onze zoon ons altijd blijven herinneren aan Luc de Vos en zijn Mia.’
- Anja Bru: ‘Ik heet zelf Anja, dus is het onnodig te zeggen wat zijn muziek voor me betekent. Mijn petekind met een beperking is ook een grote fan van Luc. Enkele jaren geleden gingen we naar een optreden van Gorki in Eeklo. Hem horen meezingen met ‘Mia’ bezorgde me kippenvel en tranen vloeiden. Thuis speelde mijn zoon de liedjes van Gorki op gitaar en mijn petekind en ik zongen luidkeels mee, het waren speciale momenten.’
- Joris en Eline Hoebe: Vorig jaar werd onze zoon Jibbe geboren. De kraamverzorgster vertelde dat je drie soort drinkers aan de borst hebt: grazers,snackers en piranha’s. Die laatsten happen snel en gulzig en weten heel duidelijk wat ze willen. Onze zoon behoorde duidelijk tot de laatste categorie, hij was een echte een piranha. In de roes van de eerste kraamweken met tranen, intense gevoelens van verbondenheid, liefde en geluk draaide we het lied Lieve Kleine Piranha. En vooral deze zin uit het lied verwoordde zo prachtig hoe we ons als kwetsbare ouders voelden, verscheurd door onze lieve kleine piranha. ‘Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha, verscheur me.’
‘Toen Luc met Gorki een paar maanden later in Utrecht kwam spelen, stuurden we de band een bericht met dit verhaal. Tot onze grote blijdschap speelden ze ‘Lieve Kleine Piranha’ die avond speciaal voor ons. De muziek van Luc zal voor altijd verbonden en vervlochten zijn met de geboorte van onze Lieve Kleine. Wij zullen hem vreselijk missen. In gedachten zijn we bij zijn vrouw, zoon en familie.’ - Rony Kerkhove: ‘De enige ‘Belgische artiest’ waar ik drie cd’s van in huis heb. Ook in zijn columns ondervond je dat hij meer was dan de zanger van Gorki. Zelfs de Big Jump aan Portus Ganda zal nooit meer hetzelfde zijn zonder kapitein Luc, die vanaf zijn bootje als eerste het water indook. Veel sterkte aan zijn vrouw en zoontje.’
- Kris Herman: ‘Ik was zestien jaar en voor het eerst verliefd. Op een Anja. Tegelijk kreeg ik van mijn ouders mijn eerste brommer en had Gorki een hit met Anja. Het toeval kon niet mooier. Ik pakte een muntstuk van 20 Belgische frank en kerfde haar naam op de tank van mijn Motobécane. Maar net zoals in het liedje liep ook mijn relatie al gauw af. Na drie weken was het uit. Mijn vrienden van de voetbalclub zongen dat hele seizoen lang Anja, de laatste dans die moet je mij nog schenken onder de douche. Later heb ik een sticker over de gekraste Anja geplakt, maar ik ben wel een Gorki-fan gebleven.’
- Lars Van Nieuwenhuize: ‘Wij waren met de KSA van Eine afgelopen zomer op kamp in Wezemaal. Met de oudste groep zouden we op uitstap gaan naar Marktrock in Leuven, waar Gorki zou optreden en ons hele kamp werd daarrond opgebouwd. De leden moesten de tekst van hits als Mia, Ooit was ik een soldaat en Billy lag te slapen van buiten leren. ’s Ochtends, overdag en ’s nachts werden er alleen maar liedjes van Gorki gezongen. Het creëerde een band tussen leiding en leden, Gorki bracht ons samen. De avond op Marktrock zelf was onvergetelijk: de leden hadden de avond van hun leven. Zaterdag zijn we opnieuw samengekomen met de leiding om samen te zingen. Zij zong voor mij een lied van de vergeving van de zonden. Zij bluste mijn verdriet en likte aan mijn wonden. En de wonden waren groot.
- Dorine Hoedt: ‘Als verrassing voor de 40ste verjaardag van mijn man – een grote Gorki-fan – wilde ik Luc De Vos uitnodigen op zijn feestje. Ik had hem een brief gestuurd, maar kreeg geen reactie. Samen met een vriendin ben ik dan naar Gent gereden en ben het hem aan zijn deur gaan vragen. Ik voel nog steeds de vlinders en de stress. Luc was thuis, deed de deur open en liet ons binnen. Hij herinnerde zich de brief en heeft een leuke boodschap voor mijn man ingesproken voor de camera. Wij kregen een plectrum als aandenken. Mijn man was enorm ontroerd.’
- Frank Claes: ‘In 2007 heb ik Mia van Luc De Vos in het Latijn vertaald onder de titel ‘Rosa’, n.a.v. een Romeinse avond die ik met mijn studenten Latijn van de lerarenopleiding van KdG in Antwerpen had opgezet. Toen ik het jaar daarop directeur werd in de Sint-Martinusscholen in Herk-de-Stad, gingen de drie directeurs van de bovenbouw elk een uitdaging aan in ruil voor een sponsoring door de 2.000 leerlingen van onze school voor het goede doel. Ik koos ervoor als uitdaging om een liedje te zingen en contacteerde via zijn manager Luc De Vos met de vraag of hij samen met mij ‘Rosa’ wilde komen spelen en zingen tijdens Hartstocht, de culturele slothappening van het schooljaar. Luc reageerde tot mijn verbazing positief en enthousiast en nodigde mij enkele keren bij hem thuis uit om te repeteren: daar leerde ik hem kennen als een warme, charmante, belezen en vriendelijke klasbak-rocker. Enkele weken daarna stond ik tijdens een warme zomeravond met Luc op de markt van Herk. Later kreeg ik van hem enkele vrijkaarten om met mijn vrouw en zonen naar zijn optreden te gaan in Tessenderlo: de show eindigde met een video-opname van ‘mijn’ Latijnse versie van Mia gebracht door Capilla Flaminca; in de plaatselijke cafetaria en bij een lekkere Duvel hebben Luc en ik nog wat nagepraat. Telkens ik voortaan Mia zal horen op de radio of via mijn cd-speler, zal ik met veel plezier en weemoed terugdenken aan mijn ontmoeting met Luc.’
Uit Het Nieuwsblad, Guy Stevens
Comments are closed.