DE DECKER REDT HET VRIJE WESTEN

Het was een uiterst terneergeslagen Jean-Marie De Decker die ik een week geleden aantrof aan de toog van café Bij Mariette en Abdoelllah, vlak achter de Wetstraat.

Hij dronk een flesje Spa Reine en staarde voor zich uit als iemand die de lotto heeft gewonnen en aan wie ze net kwamen vertellen dat de trekking niet geldig is omdat er een balletje was blijven steken in de lottomachine.
‘God Vos, jongen, sprak hij, ik geef het op, ze willen niet luisteren naar een eenvoudige hardwerkende volksjongen als ik. Die politiekers en die politieke verslaggevers, weet gij wat het zijn, allemaal homoseksuelen met een vlinderdasje.
Neen, Vos, ik gooi de handdoek in de ring, mij gaan ze niet meer liggen hebben, ik ga met brugpensioen, ze kunnen allemaal ontploffen.’
‘Maar allez, Jean-Marie toch,’ zei ik, ‘een reus zoals gij, die gaat het bijltje er toch niet bij neerleggen. Wat gij zoudt moeten doen jongen, is eens een Duvel drinken met wat XTC-pillen er door gemixt, dat zal u enorm veel verse moed geven.’
‘Is dat niet gevaarlijk, Duvel met XTC?’ vroeg De Decker.
Ik zei, ‘Jean Marie, iemand zoals gij, iemand die lacht met gevaar, die gaat zich daardoor toch niet laten afschrikken zeker. Ik vind, gij moet alles eens geprobeerd hebben in het leven.’
Ik nam uit mijn zak een aantal XTC-pillen die ik altijd uit voorzorg bij mij draag voor het geval ik depressief zou worden en ik vroeg Mariette ons een Duvel te bestellen. Ik vroeg ook of ik haar mixer eens mocht gebruiken. Ik gooide de pillen in het bier en begon de hele zooi te mixen met de mixer. Een lawaai dat dat was! Er onstond een kelk vol met wit broebelend schuim. ‘Hier,’ zei ik, ‘drink uit, het zal u deugd doen.’
De Decker klokte het boeltje naar binnen.
Aanvankelijk gebeurde er niets maar op den duur begon de goede senator hevig na te denken en te zweten en zenuwachtig heen en weer te schuiven. ‘Vos, ik ben er snel vandoor,’ zei hij, ‘ik moet nog eventjes iets doen.’
De volgende dag. Groot nieuws op CNN! ‘De Belgische senator De Decker heeft Osama Bin Laden eigenhandig opgespoord en in de boeien geslagen. De Decker is vorige nacht in een opgeëiste F-16 naar hier, naar New York gevlogen en is hier geland op een wei in Central Park. Waar anders dan in New York zelf zou Osama zich schuilhouden, redeneerde deze moedige Belg, en inderdaad,’ zei de verslaggever, ‘Osama werkte hier verkleed als neger bij de opruimingswerken van Ground Zero. Daar zouden ze hem zeker niet zoeken. De Decker heeft hem meteen in de gaten gekregen, zijn vermomming afgerukt en hem een kopstoot verkocht. We schakelen live rechtstreeks over naar de vieringen in onze stad, beste kijkers.’
Op het beeldscherm zag ik onze held door de straten van New York trekken, toegejuicht door miljoenen in een Ticker Tape Parade. Achter zich aan sleepte hij zijn geboeide gevangene aan een touw voort.
‘Onze dappere Belg beklimt momenteel een geïmproviseerd spreekgestoelte en neemt het woord, beste kijkers.’
‘Geachte New Yorkers,’ sprak De Decker in zijn beste Engels. ‘Dank u wel voor uw waardering. Ik beloof u dat ik recht zal doen geschieden. Ik vlieg met deze schurk in mijn vliegtuig naar de Nevada-woestijn en daar zal ik zelf de schietstoel gebruiken en deze bandiet laten neerstorten. Is dat geen goede straf voor zijn wandaden? Ik zeg altijd, oog om oog, tand om tand!’
Oorverdovend bulderend gejuich.
Ik zag De Decker met zijn slachtoffer in de klaarstaande F-16 kruipen en opstijgen vanaf Fifth Avenue.
In zijn enthousiaste onvoorzichtigheid miste hij op een haar na de Empire State Building.

Luc De Vos