HET IS ONGELOFELIJK

Mijn zwijgen strekt zich uit over de koele aarde. Mijn ziel rust in haar bedding van zacht ronkend bloed. Overweldigend geuren de gele rozen in de tuin, aan het firmament onder avondzon fladdert de gouden koperwiek en ik ben in het reine met mezelf.

Weet je wat het is? Het is het inzicht. Alleen het inzicht telt, het heilige inzicht. De exacte wetenschap, zeg maar. Al de rest is gezeik. Liefde en geluk en hoop, allemaal gezeik, zeg ik u.
Het inzicht kwam tot mij via de gazet. Daarin stond een interview met Kristien Hemmerechts over haar studententijd. Ze vertelde dat ze graag studeerde vroeger, dat ze met plezier en ijver de leerstof tot zich nam en vreugde schiep in het cerebraal opslaan van informatie, dat ze genoegen beleefde aan het doorgronden van de verschrikkelijke geheimen waarvan de kennis toegang verschaft tot de geheime club der intellectuelen.
Studeren en arbeiden! Is het niet ongelofelijk. En derhalve niet met je vingers zitten draaien en in je neus zitten peuteren en uit het raam staan loeren tot je van pure ellende en bitterheid voor de zoveelste keer maar weer overgaat tot het erotisch en eigenhandig stimuleren van het persoonlijke geslachtsdeel, bijna om het uur, tot er op den duur op het hoogtepunt bijna niets ander meer te voorschijn komt dan een druppel transparant lubrificant vocht dat verstoken is van alle vruchtbare vitaminen, mineralen en voortplantingscellen.
En van blokken, komt er daar dan iets van in huis? Neen, daar komt niets van in huis. En doet u daarmee uw liefhebbende ouders veel verdriet? Ja, daarmee doet u uw liefhebbende ouders enorm veel verdriet. Jongens toch, wat een drama’s allemaal. Maar daarover gaat het hier niet. Het gaat erover: er bestaan mensen die graag studeren. Dat is het nieuwe inzicht dat ik verwierf uit dat interview met Kristien Hemmerechts.
Daarop doordenkend, dienen we te besluiten: vergeet nu voortaan alle categorieën in de samenleving die u door de sociologen in de loop der tijden zijn aangepraat. Er bestaan maar twee soorten mensen hier op aarde : mensen die graag studeren, en de anderen die door het raam staan te loeren en hun tijd zitten te verliezen en om het uur uit verveling en ver doorgedreven versuffing in een blinde zielloze lust de hand aan eigen geslacht slaan en verder vooral zichzelf het leven zuur maken.
Elke andere indeling is vals. Het gaat erom, heb je een project, of niet. Ik bedoel, wat bijvoorbeeld het feminisme ook beweert, er zijn geen kansarme vrouwen. Er zijn alleen maar vrouwen met een project waarmee ze zich een beetje interessant kunnen mee bezighouden, en andere vrouwen die wat voor zich uit zitten te staren. Hetzelfde geldt voor de categorie garagisten, de categorie pianostemmers, of de categorie Hollanders.
Niet dat het allemaal zin heeft natuurlijk, dat gedoe met die projecten. Het gaat erom, ik ben ergens, godbetert, mee bezig, dus ik verveel me voorlopig niet te pletter.
De meeste mensen zonder project die worden dan popmuzikant of journalist, dat zul je altijd zien, of ze presenteren een talkshow om de mensen te indruk te geven dat ze hoe dan ook op een zekere manier goed bezig zijn.

Luc De Vos