EEN SNOOD PLAN
We staan met onze nieuwe single alweer helemaal op nummer één in De Afrekening op Studio Brussel. Dat is een alternatieve hitparade voor jonge gasten met skateboards die in normale omstandigheden fan zijn van Green Day en Rammstein.
U kunt zich voorstellen hoe verheugd ik was. We zijn al zo lang bezig en nog steeds hebben ze ons niet onder de zoden gekregen. We zijn nog altijd nummer één bij jongens en meisjes die nog op school zitten en het kruim van onze natie vormen met hun onmogelijke dromen, hun blinde zoektocht naar de liefde. Die jonge mensen voor wie het leven een groots mysterie is, vol van hoop die daagt aan de horizon. Mensen die nog niet bezoedeld zijn door de tragische saaiheid van het bestaan.
De vreugde van de dag werd pijnlijk verstoord door een bericht dat ik las in de krant. Daarin verklaarde Stijn Meuris zijn mening over onze nieuwe plaat Homo Erectus. Die mening was negatief. Hij vond de plaat niet goed en dit om allerlei redenen waar ik nu niet verder zal op in gaan. Deze mening was totaal tegengesteld aan mijn eigen mening. Ik vind onze nieuwe plaat uitstekend omdat er allerlei goeie liedjes op staan. Ik ging voor alle zekerheid nog een keer luisteren want men weet nooit. Men kan zich lelijk verkijken op zijn eigen gewrochten. Na afloop van die luistersessie was ik er nog steeds van overtuigd: er was niets mis mee met die plaat. Misschien dienden we de volgende keer toch een andere zanger te nemen om de liedjes te zingen, maar dat zou misschien wat overdreven zijn. Maar nu was wel heel mijn dag om zeep. Het huilen stond mij nader dan het lachen. Ik dronk een paar tripels van Westmalle maar het bier smaakte mij precies niet, ik werd er eigenlijk nog triestiger van. Al die miserie die ik tegenkom in mijn leven, is er dan geen geluk voor mij weggelegd op mijn levenspad, zo zat ik te denken.
Mijn maat Rocky stond voor de deur. En hij vroeg wat er scheelde want hij zag op mijn gezicht dat ik er enigszins nijdig en bedroefd bij liep. Ik vertelde hem over de afkeuring van Stijn Meuris die ons ten deel was gevallen. ‘We moeten een plan bedenken om Stijn ook een keer een pad in de korf zetten,’ zo sprak Rocky. ‘Geef mij eens een paar tripels van Westmalle, dan kan ik beter nadenken.’
Rocky begon te drinken en in stilte door het raam te staren. Zijn brein werkte op volle kracht, daartoe aangezet door de vitaminen in het bier. Ik zat er bewonderend naar te kijken. Op den duur begon er rook uit zijn oren te komen, zo hard was hij aan het nadenken. Toen ontvouwde hij zijn plan. Het was een ingewikkeld plan maar toch het proberen waard. ‘Vos,’ zo sprak mijn goede vriend, ‘gij hebt zojuist een spraakmakende videoclip gemaakt met dat meisje erin dat op een ondoorgrondelijke wijze haar lieflijke, zij het enorme boezem ontbloot. Het is de schoonste videoclip die er ooit werd gemaakt in de Benelux. Nu dus sturen we het verhaal de wereld in dat gij het plan had opgevat deze videoclip nog te willen overtreffen en dat gij bij een grote platenfirma die in uw bandje wilde investeren een gigantisch bedrag had weten los te peuteren, een budget van een aantal miljoen frank om een nieuwe, nog overweldigender clip te draaien en dat gij in de eerste plaats had gedacht aan Stijn Meuris om de regie te doen want die mens heeft ondertussen zijn sporen al flink verdiend als regisseur. En gij dist ook een verhaal op over het enorme bedrag dat er was voorzien voor de regisseur, een bedrag om van te duizelen, want die moest natuurlijk goed betaald worden opdat hij goed zijn best zou doen en het onderste uit de kan zou halen. Maar nu helaas, met dat bericht in de gazet dat Meuris de plaat niet goed vond was uw hele plan in duigen gevallen. Gij kon toch moeilijk een regisseur aanwerven die de muziek van de clip niet goed vond. Ik zou het beteuterde gezicht van Stijn wel een keer willen zien wanneer hem ons voornemen en zijn aldus gederfde inkomsten ter ore komen.’
‘Het is een snood plan, Rocky, vol met leugens en listen,’ zo sprak ik, ‘gij lijkt Iago uit Othello wel. We voeren dit plan onmiddellijk uit.’
Net op dat moment draaien ze op de radio dat liedje van Noordkaap van vroeger, Satelliet Suzy. Ik had dat altijd een goed liedje gevonden. Er stonden wel van die rare zinsconstructies in, zoals: ‘hoe hoger je staat, hoe mooier je heet’. Daar had ik nooit een touw aan kunnen vastknopen, maar dat kon de pret niet drukken. Rocky zat er ook in stilte naar te luisteren. We dronken toen samen nog wat en lieten onze plannen varen.
LUC DE VOS
Comments are closed.