JUFFROUW JENNY

Het was naar het schijnt een hartverwarmend gebeuren, die solidariteitsactie, daar aan de poorten van de Fordfabriek. Mij hadden ze niet uitgenodigd omdat ik een leegloper ben die niets te zoeken had op dit feest van de arbeid. In mijn plaats hadden ze Frank vander Linden uitgenodigd want dat is de hardst werkende man in de showbusiness. Ik begrijp dat wel. Ik heb de perceptie tegen. Hoe moet ik dat nu uitleggen, dat ik de arbeidsvreugde hoog in het vaandel draag?

Kent u dat gedicht van de conservatieve schrijver Gerard Reve over zuster Immaculata? Deze goede zuster in dit gedicht verzorgt al jarenlang in stilte de zieken, dag in dag uit. Niemand die haar ooit lof toezwaait. Maar elke baardaap met een mening die tegen dit of dat is, die ziet zichzelf nog diezelfde dag in het journaal, zegt Reve. Dit is inderdaad een nogal ongenuanceerde conservatieve opvatting die voorbijgaat aan de rechten van de vrije meningsuiting. Ik vind, de mensen moeten hun gedacht kunnen zeggen. Maar natuurlijk heeft Reve gelijk, dat merk ik bijna elke ochtend aan de poort van de kleuterschool St.Bavo hier in Gent, recht tegenover mijn stamcafé. Wie staat daar blijgezind en frisgewassen al die kleine boeven op te wachten? Inderdaad, de zuster Immaculata van deze tijd, kleuterjuffrouw Jenny. Die ken ik al jaren. Wanneer ze mij op dit onchristelijke uur uit het café ziet komen kijkt ze mij streng toe en vraagt zij zich af wat er van mij moet worden, later als ik groot ben. Dit moet nu al de duizendste keer zijn dat zij met veel geduld die bende kleuters onder haar vleugels neemt om hen enige vorm van beschaving bij te brengen. Inderdaad, beschaving, want het mensenkind is een dier dat zich als een welp in de jungle gedraagt en in de eerste plaats aan het eigen overleven denkt. Beschaving moeten we leren, dat komt niet vanzelf. Mededogen, solidariteitsbesef, aandacht voor het schone en het goede in de mens, dat moet er bijna letterlijk ingestampt worden. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. We moeten streng zijn maar ook geduldig. Geduld is een zalige deugd. Geduld is het geloof dat alles goed komt, dat we de moed niet mogen verliezen. Wanneer ik juffrouw Jenny bezig zie daar aan de schoolpoort, dan kan ik er weer een dag tegen, tegen de wereld die om ons heen raast.
Hoe groot is mijn verontwaardiging dan te moeten vernemen dat mensen zoals juffrouw Jenny of zuster Immaculata niet alle respect krijgen die zij verdienen en dat zij slechts matig vergoed worden voor hun arbeid. Dat zij integendeel vaak moeten smeken om een kruimeltje meer op het einde van de maand. Wraakroepend is dit. Ik zal in verband met deze materie klacht indienen bij de bevoegde instanties. Nu kruip ik weer in mijn bed, ik heb gisteren veel te lang op café gezeten. Dag goede juffrouw Jenny, zorg goed voor onze kinderen!

LUC DE VOS