ONS NIEUWE TEDDYBEERTJE
Hoewel ik in wezen maar niet uit overtuiging een enorme heterosexueel ben was ik vroeger een tijd lang homosexueel omdat ik in mijn rijpere jeugd plots hevig verliefd geworden was op één bepaalde jongen. Dat was raar want alle andere mannen en jongens vervulden mij in die tijd met afschuw. Het was een schitterende blonde magere jongeling die ik bespiedde in allerlei kleedkamers en in het zwembad waar hij zijn hemeltergende, zaligmakende zwembroek met witte en blauwe strepen droeg. Witte en blauwe strepen, de vlag van Griekenland inderdaad. Alles was een symbool in die vervloekte tijd.
Maar hij keek niet naar mij om. En hij bedroog mij met allerlei meisjes. En op een dag was mijn liefde ook weer over en trachtte ik mij opnieuw op de lekkere wijven te richten wat natuurlijk ook op een mislukking uitdraaide maar dat is alweer een ander verhaal.
Onder meer naar aanleiding van dit voorval dat mij oneindig veel verdriet had gedaan ben ik dan zanger van gevoelige volksliederen geworden. Maar zoals u weet is dat geen vetpot hier in deze post-postmoderne samenleving. Om populair te blijven moet u zich voortdurend in de kijker werken en daar ben ik te angstig en te dwaas voor.
Maar kom, één van die gasten van mijn platenfirma had het gevonden. ‘Om uw populariteit wat aan te zwengelen heb ik u ingeschreven in het Swingpaleis,’ sprak hij. ‘Het wordt tijd dat gij eens wat platen verkoopt en als ge weigert vliegt ge buiten bij ons’, zei die gast. ‘We gaan niet blijven investeren in u.’
Ik had het Swingpaleis één keer gezien vroeger. Het leek er vol te zitten met mensen die gelukkig waren, alleszins gelukkiger dan ik en ik heb een panische angst voor mensen die gelukkiger zijn dan ik. Maar ik kon niet weigeren deel te nemen want dan lag ik dus buiten bij de platenfirma.
Toen ik de kleedkamer van de jongens binnen kwam steeg er een gejoel op van jewelste.
‘Jongentjes, daar is ons nieuw teddybeertje,’ riep er iemand. Ze kwamen met zijn allen op mij afgetrippeld. Een bleek tenger blondgeverfd ventje sprak: ‘Hallo, ik ben Rafke, het vriendje van ons Isabelle. Ja, we hebben hier allemaal een vriendinnetje, je weet nooit wanneer dat van pas komt,’ tetterde hij.
De andere jongens giechelden zenuwachtig mee. Rafke wreef door mijn haar.
‘Zeg, waar gaat gij naar de coiffeur? Uw haar is zo droog. Sergio, kijk eens hier, de Luc zijn haar is zo droog.’
Sergio, een klein blondgeverfd dik mannetje met een zonnebril, begon ook door mijn haar te wrijven.
‘Ja, zijn haar is nogal droog, wat gebruikt gij eigenlijk?’
Ik zei: ‘euh, gewoon, shampoo.’
Iedereen lachte hartelijk: ‘Hahaha, de grapjas, gewoon shampoo.’
‘Kom jongens,’ sprak Rafke enthousiast, ‘we zullen Luc eens uitleggen wat een cremespoeling van Dior en een conditioner van Gemey is.’
Ze hadden mij ondertussen met zacht geweld op een sofa gedwongen en ik werd liefkozend toegesproken over verschillende soorten shampoo en hairconditioners en toiletartikelen.
Op een bepaald moment kon één van de jongens, de wereldberoemde acteur Eugene Bervoets, zich niet meer inhouden: hij begon over mijn tepelstreek te wrijven en sprak: ‘kom Lucske, doet uw broek eens uit. We zullen ze eens strijken, dat ge proper zijt voor de show.’
De hele bende begon verlekkerd mijn broek open te knopen.
‘Kom zoetje,’ zei Gene: ‘ge moet niet bang zijn om uw broek uit te doen, we zullen niet kijken, hoor. En daarbij, straks moogt ge met ons allemaal samen onder de douche, zijt ge niet blij, deugniet?!’
Opeens vloog de deur open.
‘Wat is dat hier allemaal?!’ Het was de baas zelf van het Swingpaleis. In het echt was hij nog kleiner en dikker dan op tv. De jongens stoven in alle richtingen uiteen.
‘En voor straf moogt ge niet met onze Luc onder de douche,’ riep hij nog. ‘Kom Luc, het zijn stouteriken. Vallen ze u lastig? Ik zal ze straks eens onder handen nemen. Ze zullen er niet goed van zijn. Maar wat zie ik?: uw broek is zo gekreukelk. Kom jongen, doe uw broek maar uit, ik zal ze eens strijken. En uw haar is zo droog. Kom maar eens mee met mij onder de douche, ik zal uw haar eens wassen.’
Er is daar toen van alles gebeurd onder die douche waar ik nu niet wil over uitweiden. Maar het kwam er op neer dat ik mij voor de opnames toch uit de voeten heb gemaakt omdat ik mij daar toch echt niet op mijn gemak voelde bij al die gelukkige mensen.
Comments are closed.