LANG LEVE HET SOCIALISME EN ZO.
Na afloop van de Gentse Feesten werden twee dingen plots duidelijk. Enerzijds: negers kunnen niet dansen en anderzijds: het is krankzinnig niet in God te geloven.
Na afloop van de Gentse Feesten werden twee dingen plots duidelijk. Enerzijds: negers kunnen niet dansen en anderzijds: het is krankzinnig niet in God te geloven.
Wat is het toch jammer dat er geen vrede heerst op de aarde. Ik zou zo graag hebben dat men alle geweld en oorlog uit de wereld zou bannen. Indien men alle wapens zou omsmeden tot ploegscharen en alle legers zou afschaffen, zou dat niet fijn zijn?
Voor hetzelfde geld was Gent van de aardbodem verdwenen. Het heeft geen haar gescheeld. Naar ik verneem uit getijdenboeken zou Keizer Karel een keer samen met de Hertog van Alva op de toren Van Sint-Baafs zijn geklommen. Een ogenblik stonden ze toen met elkander te overleggen of ze de hele boel niet meteen plat zouden smijten.
Waarom rijden de rijkswachters eigenlijk niet meer met Porsches? En waarom moest er niemand lachen met mijn mop over die waakhond?
Wat betreft het opvullen van het gat in de markt is De Wasbar een schot in de roos. Dus ik zou zeggen: proficiat, jongens, en nog veel succes toegewenst in de horeca en het vrije marktgebeuren.
Ik had het ter gelegenheid van het zomernummer van dit magazine waarvan ik editor in residence ben (baas, dus) een keer willen hebben over Margareth Thatcher.
Vorige week was ik aanwezig op het Hartenpijncongres in de Vooruit en ik stond altijd maar te denken aan Snof en Pipco.
Ik ging met mijn maat Rocky naar Racing Gent. Hij is zoals de meeste mensen een voetbalfan. Ik ken niets van voetbal maar ik vind het wel een tof spelletje. Er wordt alleen te veel drukte rond gemaakt.
Ik trad binnen in het land der blinden. Dit land bevindt zich in de gemeente Laken, in Brussel, in een vergeten straat niet ver van het paleis van onze vorst.
Ik zat met mijn maat Rocky dwaze praat te verkopen in café de Video. Plots wilde Rocky toch een keer ernstig uit de hoek komen. Hij nam het woord: ‘Vos, ik vind dat toch allemaal uiterst schrijnend al die toestanden in de wereld.’
Mijn maat Rocky sprak tot mij: ‘Vos, ze gaan Zwarte Piet afschaffen om het racisme en het fascisme te bestrijden.’
Ik woon in een huisje achter het Astridpark hier in Gent. Er is een leuk vijvertje in dat park met allemaal eenden en ganzen.
Geleerde onderzoekers in de communicatiewetenschappen beweren dat de gemiddelde krantenlezer in eerste instantie de stripverhalen en overlijdensberichten bekijkt. Ik niet, ik lees altijd eerst de datum op de voorpagina van de gazet. Wanneer er dan bijvoorbeeld staat: dinsdag 7 september, dan denk ik meestal: god jongens, is het nu alweer 7 september? En Dan pas lees ik de overlijdensberichten. Misschien uit een diepgewortelde, niet nader te verklaren nieuwsgierigheid omtrent het feit of ik er zelf nog niet bijsta.
Ik zat zondagavond te kijken naar een uitzending voor meerwaardezoekers. Altijd en overal ben ik op zoek naar de meerwaarde. Ik ben immer bereid, zelfs op mijn leeftijd, iets bij te leren. Het schijnt dat de oude romein Cato nog op zijn tachtigste Grieks is beginnen leren. Men zou zeggen: jongen, dat is echt de moeite niet meer, laat het rusten. Rookt gezellig een pijp bij het haardvuur en trekt u nergens meer iets van aan. In het oude Rome bestonden er echter nog geen pijpen, dus in die zin kan men het nog enigszins begrijpen dat er mensen waren die uit pure verveling Grieks begonnen te leren.
Ik wil het hier heden hebben over iemand die ik niet bij naam zal noemen omdat ik zijn privacy respecteer en hem dientengevolge onder de schuilnaam Ward De Bever zal ten tonele voeren.
Ik dacht eens dat iemand een Turk was maar het was geen Turk. Het was een gewone autochtone Vlaming die, geloof ik, Marcel van Damme of zo heette, gelijk de meeste mensen.
Ja vrienden, het is weer nieuwjaar en dus tijd om onder te duiken want ik heb dit jaar weer ongelofelijk veel vijanden gemaakt. Maar de mensen willen mij niet begrijpoen. Ik wil overal en altijd vrede stichten. De lieve vrede bewaren.
Niemand wil mij geloven maar het is de taak van de openbare omroep de dode dingen in ere te houden. Het is een taak die de BRT plichtbewust vervult door middel van uizendingen als het swingpaleis waar men de dood haarscherp in beeld brengt.
Mijn vader had een kleine boerderij en veel kinderen. Gedurende een zekere periode, in de jaren zestig, waren we met negen thuis, zeven kinderen en pa en ma.
Ik heb weer iets bijgeleerd, en dat op mijn leeftijd. Het was iets over Status Quo, die popgroep van vroeger.
Ik ging een keer gaan zwemmen in de Van Eyck. Dat was ondertussen al eeuwen geleden. Ze hebben het zwembad gerenoveerd en het is er nu eindelijk proper, zo mocht ik tot mijn vreugde vaststellen.
(over gestrengheid)
Bij de bakker zag ik een jongetje. Een nogal rondbollig, bepaald onsympathiek ogend jongentje van een jaar of negen. Terwijl zijn moeder een taart bestelde trachtte hij voortdurend op de glazen toonbank te kruipen, een smeltende chocoladekoek in zijn ene hand, zijn hoogstpersoonlijke mobiel telefoontje in zijn andere. Zijn moeder stond er op te kijken en zei, louter voor de vorm: ‘Timothé, doe dat niet, lieveling, gij gaat eraf vallen.’ Dat jongentje luisterde toch niet, daar had deze vrouw zich al jaren geleden bij neer gelegd. De bakkerin zag met lede ogen hoe Timothé met zijn chocoladekoek de hele toonbank onder smeerde.
Ik heb twee dagen in de Culture Club gezeten. Resultaat: veel interessante, sterke vrouwen ontmoet en veel gratis champagne gekregen van allerlei vriendelijke mensen.
Ik heb mij weer goed geamuseerd deze week. Ik mocht bijvoorbeeld in de Ancienne Belgique in Brussel liedjes van Metallica gaan spelen. Dat was lachen geblazen. Alleen de fans van Metallica in de zaal konden er niet mee lachen.