ERFENIS
Ik ben op een leeftijd gekomen waarop er mij een erfenis in de schoot kan vallen. Daar had ik echt nog niet over nagedacht.
Ik bevond mij te Brugge alwaar ik aanwezig was. Daar wonen ook mensen in Brugge. Sommige dingen zijn in wezen onbevattelijk. Het zijn verschijnselen die gegroeid zijn uit de geschiedenis of fenomenen die zich voordoen in de natuur zoals water dat kookt bij honderd graden en Antwerpenaars met zelfoverschatting en Limburgers met een spraakgebrek. En de waanzin en zelfvernietigingsdrang van Jan Van Rompaey. Het is van nature zo tot stand gekomen.
Ik wil mij nergens mee bemoeien maar de carrières van zowel Martine Tanghe als Isabelle A zijn mislukt. Dat komt omdat deze twee vrouwen voor de middelmaat hebben gekozen.
Ik las in de Humo een interview met een zekere Bart De Wever. Dat is de voorzitter van de politieke partij de N-VA. Deze man was mij onbekend want ik volg de politiek niet.
Vroeger spraken ze Frans in Gent. Zelfs nog toen ik jong was. Dat vormde geen enkel probleem. Op het platteland sprak men Vlaams en in Gent Frans.
Iemand van het bisdom heeft mij gevraagd om af en toe, in plaats van het occasionele en het incidentele, ook een keer het religieuze te belichten.
Een uitzending van National Geografic: archeologen hebben skeletten maar geen sporen gevonden van artefacten van mensen die tienduizend jaar geleden in Zuidoost-Azië leefden.
Mijn vriend Rocky sprak: ‘weet u wat ik raar vind, Vos? Dat de ouderen van dagen er nog altijd hetzelfde uitzien al dertig jaar geleden.’
‘Wat is er eigenlijk de afgelopen tien jaar allemaal gebeurd, weet gij nog iets van de jaren nul, Vos?’, zo vroeg mijn maat Rocky.
Mijn maat Rocky sprak: ‘Vos, is het waar dat ik een verzonnen personage ben?’
Er was een tijd dat de mensen van ons land de aanbiddelijke gezangen van Laïs nog niet kenden.
Soms begeef ik mij van de ene geografische plek naar de andere in het kader van het maatschappelijke fenomeen van de groeiende mobiliteit, want als u het hier niet vindt, vind u het misschien wel ergens anders, zo luidt hierbij de achterliggende gedachte, en dit zowel op het persoonlijke als op het bredere sociaal-economische vlak. Baat het niet, het schaadt ook niet.
De grote schare belangrijke politici bij de opening was een bewijs van het belang van het Ovaal van Wippelgem. Dat las ik vorig jaar in de krant.
Ik ontdekte pas op mijn achttiende hoe mooi ik was. Voor die tijd was ik een onopvallend jongetje dat zijn dagen op kostschool in het college sleet.
Ik bevond mij op een bepaald ogenblik in mijn bestaan, vorige week woensdag om precies te zijn, op de receptie van de film De Zaak Alzheimer. Ik diende daar aanwezig te zijn omdat deze film de allerbeste bovenste beste aller tijden was. De regisseur van de prent, de heer Van Looy had het zelf gezegd.
De dagen van het filmfestival zijn weer aangebroken. Dat betekent dat oktober is begonnen en dat we maar drie maanden meer hebben te gaan tot nieuwjaar. Vanaf 1 januari kunnen we alweer beginnen uitkijken naar de nieuwe lente en naar de Gentse feesten.
Nu is het volop mei en de tijd der seringen is weer aangebroken. Die heerlijke reuzengrote witte en purperen bloemen die in deze schone maand overweldigend en bedwelmend geuren.
Als ik echt niet meer weet hoe het in godsnaam allemaal verder moet, dan kijk ik op zondagavond soms bij de buren, als dat mag, naar de televisie. Op een popkanaal loopt daar dan het programma Hoofdbeukers Bal, dat uitsluitend aandacht besteedt aan het in deze tijd ongelooflijk populaire genre van de heavy metal.
Ik heb ooit een keer twee meisjes uit Canada wijsgemaakt dat ik Arno was. Ja, zo wanhopig was ik. Ik heb een triestig leven gehad vroeger. De mensen begrijpen dat niet.
Ik ben aan een groot gevaar ontsnapt. Mijn leven hing aan een zijden draadje. Ik begaf mij in een vliegtuig naar het mooie Engeland.
Die ochtend had ik een afspraak met de heer Molle in een Gents café. Hij diende voor zijn in grote oplagen verkopende blad Het Belang van Vlaanderen een vraaggesprek met mij te houden.
In den beginne was er het behangpapier met de pioenen, in een wederkering tot in de oneindigheid herhaald, als een eeuwigdurende vermeerdering van alles wat lieflijk was hier op aarde: de barokke bloemen die ergens in een ingebeeld paradijs bloeiden en werkelijk aanwezig waren op de muren die ons omringden, de schoonheid van de natuur die niet in het echt bestond maar beter was dan de werkelijkheid.
In een poging de zaken te ordenen werd de symmetrie uitgevonden. Om een symmetrie in het leven te roepen heeft men in principe maar twee dingen nodig: twee dezelfde dingen die men op de zelfde afstand van elkaar moet plaatsen om zodoende een spiegelbeeld te creëren, een foto, een exact duplicaat van iets dat al bestaat. Geen beeld kan perfecter zijn.
Mijn maat Rocky en ik waren in de kerstvakantie eens naar Londen getrokken. Op den duur waren wij er al ons geld kwijt.